Колку пати сте го гледале филмот „
Кој тоа таму пее“?
Имено, култниот филм на Слободан Шијак од 1980 година ја следи приказната на патниците во распаднатиот автобус кој патува преку брда и ридови кон Белград, во пролетта 1941 година, пренесува
Noizz.rs.
Ги знаеме и култните реплики од филмот: „Вози Мишко“, „И тато би сакал, сине“, “Пушката е закочена“ и дедото кој вика „Децааааааа“. Исто така знаеме и дека филмот е еден од најсаканите на поранешните ју-простори, кој собра многубројни меѓународни награди.
Но не знаеме која е старата жена облечена во црно, која седи во автобусот во последниот ред. Таа не зборува и нема посебна сцена со неа. Всушност, и ретко кој ја забележал во полумракот.
Многумина сметаат дека таа се јавува само во една сцена, но ја има и во завршната сцена со бомбардирањето. Бабичката е тука до самиот крај на филмот. Никој од ликовите не ја гледа, никој не ѝ се обраќа, никој не ја прашува ништо – како да не е таму.
Една од теориите смета дека старицата во црно е Ѓаволот лично и дека таа е таму како предвесник на смртта, а друга теорија вели дека таа е само еден обичен лик за пополнување на кадарот.
Во книгата на Душан Ковачевиќ, сценаристот на филмот, старицата е подетално опишана. Режисерот Шијак наводно некогаш изјавил дека бабичката ја претставува смртта и трагичните воени случувања кои ќе следат.
Ковачевиќ дал подетален опис:
„Бабичката во црно ја претставува Србија која е потполно изолирана. Таа е аналогија на старите луѓе кои се оставени сами од нивните семејства во некои селски пустелии. Тие така живуркаат, помирени со судбината, незаинтересирани за случувањата во земјата и светот, со самосоздаден парадокс од сеќавања, навики и меланхолија.“
Значи, теориите се различни, но заедничко им е дека старицата претставува изолација, осаменост и конечна дестинација, или поточно – вечна темница.