Тешко е да се замисли школувањето без тестовите и писмените. Тестирањето претставува најпопуларниот метод за мерење на знаењето на поединецот, често со намера објективно да се измери подготвеноста и способноста. Правењето на тест е страшно искуство кое децата го споделуваат со сите други нивни соученици насекаде низ светот. Ритуалот не се разликува многу: учениците седат на маса или на биро пред компјутер, моливите и/или глувчињата во рака, додека часовникот отчукува безмилосно. Тестовите често пати се поврзани со две краткорочни и долгорочни успеси на луѓето кои ги прават. Не е чудо тоа што ученици (и родители) одат во толкава мера за да обезбедат добар резултат. Во Индија претходно оваа година, родителите и роднините буквално беа наредени на ѕидовите на училишните згради за да им помагаат на нивните деца. Кина пак, „епидемијата“ со мамење на решава со дронови кои надгледуваат што учениците прават. Која е иднината на тестовите? Постои малку консензус. Некои луѓе мислаат дека технологијата ќе ја победи потребата за стандардизирани тестови.