Дали постои нешто повоодушевувачко и понадреално од вселената? Се чини дека не. Можеби тоа е така затоа што сите фотографии од небесата претставуваат ремек-дела сами по себе. Или можеби така ни се чини затоа што вселената е нешто што не можеме да го допреме, скротиме или промениме? Или можеби поради носталгичното чувство што го чувствуваме кога е топла летна ноќ и ја креваме главата, гледаме кон небото и ѕвездите и се чувствуваме дека сме навистина мали?