Како една планинарка случајно открила изгубен свет постар од диносаурусите
Сè се случило кога Клаудија Штефенсен од Ловеро, село во провинцијата Сондрио, планинарела со својот сопруг во планинскиот парк Валтелина Оробие во италијанскиот регион Ломбардија.
Како што подоцна опишала, денот бил жежок и таа била малку зад својот сопруг, па случајно згазнала на камен кој на прв поглед изгледал како парче бетон. Но, тогаш – како што неодамна објавија во „Гардијан“ – забележала необични тркалезни „знаци“ на брановидни линии. Таа погледнала повнимателно и сфатила дека гледа во нечиј отпечаток.
Штефенсен ги фотографирала необичните карпи и му ја испратила фотографијата на нејзиниот пријател Елио дела Ферера, фотограф специјализиран за природата. Тој, пак, ја препратил снимката до Кристијан dал Сасо во Природонаучниот музеј во Милано и бил започнат истражувачки проект.
Во меѓувреме, научниците го анализирале каменот и откриле дека отпечатокот му припаѓа на праисториски рептил, па се запрашале што нашла планинарката. Неколку експедиции го посетиле местото и резултатите биле фантастични: тие пронашле докази за цел екосистем од Перм, најмладиот период од палеозојската ера, кој траел пред 250-300 милиони години. Овој период се карактеризирал со брзо затоплување на климата и завршил со „големо истребување“ кое збришало 70 проценти од копнените и 90 проценти од морските видови од лицето на Земјата. Причината за тоа останува непозната до ден-денес.
Трагите од тој одамна исчезнат свет се состојат од фосилизирани отпечатоци од влекачи и водоземци, инсекти и членконоги кои обично се движеле во колонии. Заедно со овие траги пронајдени се и древни остатоци од семиња, лисја и стебла, па дури и траги од дожд и бранови кои ги погодиле бреговите на праисториското езеро.
Пермскиот екосистем бил толку добро зачуван најмногу благодарение на близината на водата. Како што заклучиле истражувачите, отпечатоците настанале кога животните што оделе по песокот, што тогаш бил покрај работ на водата, која повремено пресушувала. Летното сонце ги оставило овие површини суви и доволно ги зацврстило, така што подоцна водата не ги избришала отпечатоците, туку ги покрила со нова земја и создала заштитен слој.
фотоизвор: Museo di Storia Naturalе di Milano
Ситните зрнца песок сочувани во карпата ги зачувале најситните детали, вклучувајќи ги и трагите од канџите и кожата на стомакот од животните што талкале таму. Утврдено е присуството на најмалку пет животински вида, од кои некои ја достигнале големината на денешните гуштери, кои можат да пораснат до околу три метри во должина.
- Диносаурусите сè уште не постоеле во тоа време, но животните кои ги оставиле овие траги мора да биле прилично големи - напишал палеонтологот Дал Сасо од Природонаучниот музеј во Милано.
Во соопштението се вели дека овие фосили нудат „прозорец во фасцинантен, одамна исчезнат свет“. Имено, многу од пронајдените траги би останале скриени да не се климатските промени кои рапидно го намалуваат нивото на мразот и снегот на Алпите.
Освен тоа, фосилите сведочат за далечниот геолошки период во кој се случиле климатски промени слични на денешните. Имено, во времето на исчезнувањето на овие видови дошло до нагло зголемување на температурата. И сега глобалното затоплување открива траги од животни кои исчезнале тогаш. Слични откритија има и на други места во истата област, како што се отпечатоци од влекач сличен на крокодил на 2.200 метри високата планина Алтопиано дела Гардета во Пиемонт.
Извор: tportal.hr
Фото: Museo di Storia Naturalе di Milano