Стогодишниците, кои некогаш се сметаа за ретки, станаа секојдневие и денес се најбрзо растечката демографска група од светското население. Бројката на оваа старосна група речиси двојно се зголемува на секои десет години од 70-тите па наваму.

Колку долго можат да живеат луѓето и што одредува долг и здрав живот, се прашања што ги интересира човекот уште од одамна. Платон и Аристотел разговарале и пишувале за процесот на стареење пред повеќе од 2.300 години. Стремежот за разбирање на тајните зад исклучителната долговечност не е лесен. Тој вклучува разоткривање на сложената интеракција на генетската предиспозиција и факторите на животниот стил и како тие комуницираат во текот на животот на една личност.

Неодамнешно истражување, објавено во „Геросајнс“, открива некои вообичаени биомаркери, вклучувајќи и нивоа на холестерол и гликоза кај луѓето кои живеат и над 90 години.

Со споредба на профилите на биомаркерите на луѓето кои живееле над 100 години и нивните врсници со пократок животен век, научниците ја истражувале врската помеѓу профилите и шансата да станат стогодишнници.

Истражувањето опфатило податоци од 44.000 Швеѓани кои биле подложени на здравствени проценки на возраст од 64 до 99 години. Од овие луѓе, 1.224 или 2,7 отсто ја доживеале стотата. Мнозинство (85 отсто) биле жени.

Биле вклучени 12 биомаркери базирани на крв поврзани со воспаление, метаболизам, функција на црниот дроб и бубрезите, како и потенцијална неухранетост и анемија. Сите биле поврзани со стареење или смртност во претходните студии. Исто така, биле разгледани маркери поврзани со метаболичкиот статус и функција, вклучувајќи холестерол и гликоза, креатинин кој е поврзан со функцијата на бубрезите како и железото и вкупниот капацитет за врзување на железо кој е поврзан со анемија. Исто така, бил истражуван и албуминот, биомаркер поврзан со исхраната.

Наоди

Било откриено е дека оние кои стигнале до 100-от роденден имале тенденција да имаат пониски нивоа на гликоза, креатинин и урична киселина од нивните 60-ти па нагоре.

Кога научниците истражувале кои биомаркери биле поврзани со веројатноста личноста да стигне до 100 година, било откриено дека сите освен 2 од 12 биомаркери покажале поврзаност со веројатноста лицето да наполни 100 години.

Сепак, истражувањето не дозволува никакви заклучоци за тоа кои фактори на животниот стил или гени се одговорни за вредностите на биомаркерите.

Сепак, разумно е да се мисли дека фактори како што се исхраната и внесот на алкохол играат улога. Следењето на вредностите на бубрезите и црниот дроб, како и гликозата и урична киселина како што стареете, веројатно не е лоша идеја.

Со тоа кажано, шансата веројатно игра улога во одреден момент во достигнувањето 100-годишна возраст. Но, фактот дека разликите во биомаркерите може да се забележат долго време пред смртта сугерира дека гените и начинот на живот исто така може да играат улога.

Извор: Science Alert
Фото: