Големите одлуки бараат анализа, размислување и време. Математичарите може да ви помогнат тука. Тие го следат таканареченото правило од 37 отсто.

Колку жаби треба да бакнам за да ги зголемам шансите да сретнам принц? Ова е прашањето што Брајан Кристијан го поставува во својата книга на темата. Попрофесионално може да се каже - колку опции да отфрлам за да дадам оптимални шанси за добра конечна одлука? Математичарите дале одговор - 37.

Основната идеја е дека ако треба да донесете одлука, од 100 опции треба да ги отфрлите првите 37. Ова правило не се однесува на автоматска реакција и не е неразумно. Тоа се однесува на временскиот период кога треба да оцените и измерите дали нешто е добро за вас или не. Од одбиените 37 отсто го избирате најдоброто и потоа го избирате најдоброто од понуденото.

На пример, доколку купувате стан и сте погледнале 10 стана во неколку месеци, според правилото, не треба да се радувате на првите неколку станови што ќе ги видите и да донесете одлука. Кристијан во неговата книга објаснува дека ова не е интуитивно задоволувачки компромис, туку оптимално решение при донесување големи одлуки.

Психолошката практика покажува дека луѓето по природа се истражувачи при носењето одлуки.  Тие одат по безбедната опција, но бидејќи не преземаат ризици, лесно заглавуваат на нешто што не го сакаат. Од друга страна, истражувачите ризикуваат да пропуштат добра можност поради љубопитноста. Овие луѓе знаат многу за повеќе области, но не се експерти во ниту една. Оптималното решение е некаде помеѓу овие два пристапа.

Извор: Bonitet
Насловна фотографија: Pixabay