Егзопланетата идентификувана во 2017 година како една од најперспективните локации за развој на живот надвор од Сончевиот Систем штотуку стана уште поперспективна - и многу почудна.

Вонземниот свет „ЛХС-1140б“ покажува знаци дека е планета како „очно јаболко“, со глобален океан покриен со мраз и единствен регион кој личи на ирисот од човечко око на околу 4.000 километри, кој постојано гледа во својата ѕвезда домаќин.

- Од сите моментално познати егзопланети со умерена клима, „ЛХС-1140б“ може да биде нашата најдобра опција еден ден индиректно да потврдиме присуство на течна вода на површината на еден свет надвор од нашиот Сончев Систем. Ова би било голема пресвртница во потрагата по потенцијално населиви егзопланети - вели астрофизичарот Чарлс Кадие од Универзитетот во Монтреал.

„ЛХС-1140б“, чие откритие било објавено пред неколку години, има радиус околу 1,73 пати поголем од оној на Земјата и 5,6 пати поголема маса од онаа на Земјата, но сепак доволно мала за да се смета за копнен свет. Исто така, орбитира многу поблиску до својата ѕвезда отколку Земјата, завршувајќи ја целата орбита за само 25 дена. Ако таа ѕвезда беше како Сонцето, тоа ќе беше преголема близина за живот. Наместо тоа, се работи за ладно, затемнето, црвено џуџе - така што растојанието помеѓу ѕвездата и егзопланетата е отскокнување во она што го нарекуваме зона погодна за живеење. Не е толку студено за да се замрзне целата површинска вода, но не е и толку блиску за да испари.

Да се биде во зона погодна за живеење не значи автоматски дека ги содржи потребните услови за одржување на животот. За да дознаеме повеќе за хемијата на „ЛХС-1140б“, треба да ѕирнеме во нејзината атмосфера, доколку ја има. И ова е тоа што Кадие и неговите колеги го направиле користејќи го телескопот „Џејмс Веб“.

На нешто помалку од 50 светлосни години, системот е доволно блиску до нас за да можеме да собереме детални информации за начинот на кој светлината се менува кога егзопланетата поминува помеѓу Земјата и ѕвездата. Дел од ѕвездената светлина ќе помине низ атмосферата, а додека го прави тоа, некои бранови должини се апсорбираат или се засилуваат од атомите внатре. За прецизно да се одреди кои атоми функционираат, треба да се набљудува на кои бранови должини се засегнати. Со тоа, истражувачите можеле привремено да го утврдат присуството на азот, доминантната состојка во атмосферата на Земјата. Присуството на азот сугерира секундарна атмосфера - онаа што се формирала по раѓањето на егзопланетата, а не со неа.

Во една студија објавена минатата година, тимот ги комбинирал густината и радиусот на егзопланетата за да ја пресмета нејзината густина. Добил бројка од 5,9 грама на кубен сантиметар. Тоа не е доволно густо за свет кој е чисто направен од карпи - со оглед на нејзината големина, најдобро одговара или мини Нептун или воден свет покриен со океани. Ако го исклучиме мини Нептун, она што ни останува е глобална океанска егзопланета. Меѓутоа, ако се земе предвид заклучувањето на приливот и одливот, овој глобален океан можеби нема да изгледа онака како што мислиме. Страната што е постојано свртена настрана од ѕвездата би можела да биде доволно ладна за да се замрзне. Само регионот директно свртен кон ѕвездата би бил доволно топол за да се одмрзне, што ќе резултира со свет што изгледа како морничаво човечко очно јаболко кое лебди во вселената.

Меѓутоа, таа страна може да достигне многу благи 20 Целзиусови степени на површината - доволно топло за просперитетен морски екосистем. Научниците не знаат точно што се случува, но ова изгледа како најперспективниот кандидат со кој треба да се запознаеме во однос на пронаоѓањето егзотичен екосистем надвор од нашата планетарна населба.

- Сегашното навестување за атмосфера богата со азот бара потврда со повеќе податоци. Ни треба уште најмалку една година набљудувања за да потврдиме дека „ЛХС 1140б“ има атмосфера и веројатно уште две или три за да откриеме јаглерод диоксид - истакнал Кадие.

Извор: sciencealert.com

Фото: Benoit Gougeon.University of Montreal