За читањето убава белетристика, не сакам да пишувам бидејќи тоа одамна е веќе заборавено, со ретки исклучоци на одговорни и посветени ученици. Или народски: „снајди се, па живеј“, меѓутоа, не е начин да се стигне до знаење и успех. Како и да е, наставните активности се одвиваат многу подобро. По однос на приспособувањето, не се согласувам дека на децата им било потешко бидејќи долго време не биле во училиште и сега било потребно време за да ги вратат училишните навики. Повеќе пати имам кажувано и ќе повторам: учењето е континуиран процес, а не од денес за утре. Од тоа нема придобивка. Од интелектуалниот капацитет кај едно дете зависи и совладувањето на тоа што се учи и што треба да се истражува и знае. Точно е и многу се согласувам дека децата треба да бидат растоварени од наставни часови и предмети. Но, за тоа имаме надлежни институции кои треба да преземат соодветни мерки, а ние, наставниците, не можеме да го менуваме тоа на своја рака. Свесни сме за сите наставни околности, особено за очекуваните наставни реформи. Ние само извршуваме и постапуваме како што ќе ни биде кажано. Доколку се побара консултација и помош од наша страна, со задоволство ќе ја дадеме. Веќе го насетуваме крајот на првото полугодие, стандарден период, исполнет со многу тестови, усни испрашувања, односно заокружување на ученото изминативе 4 месеци. Период кој треба да се истрае и успешно да се заврши. Да запомнеме: ништо не е тешко ако му го земеш редот стабилно и сериозно. Тоа се нарекува континуитет. Со коректна комуникација, стабилна посветеност на наставните обврски и со многу љубов и желба ќе ги потврдиме очекуваните резултати. Исто така, уште еднаш, по не знам којпат, ќе повторам: на училиште не учиме за оценки (тие се само формални бројки) кои фигурираат за одреден степен на постигнатиот успех, но не се клучни во утврдување трајни знаења, умеења, вештини. Така што, тоа воопшто да не ги загрижува ниту учениците ниту нивните родители, дали меѓу сите петки ќе има една четворка или една тројка.

Тоа да не се сфаќа толку емотивно и трагично затоа што може да се регулира на многу други начини. Оценката е само форма, а не содржина! Во месеците декември и мај се водат битки за оценки, што е многу погрешно. Не се сфатила суштината на бројката, во споредба со квалитетно стекнатото знаење. Кога се работи една работа, не се тргнува од тоа што сме имале на школо, ами колку тоа практично умееме да го ставиме на располагање. Всушност, многу е едноставно: теоријата станува пракса ако знаеш правилно да ја применуваш. Да се водиме по тој принцип и пореално да ги гледаме работите, а не само да реагираме на сѐ и сешто. Тоа не е за добросостојба. Да напредуваме со она што ќе ни биде од корист и служба, а не да тежнееме за петки или не знам, за двојки итн. Се тргнува од елементарното, па се оди кон посложеното. На сите колеги, кои безрезервно и беспоштедно работат во настава и таа им е приоритетна цел на работа, како и на сите ученици кои навистина се трудат да го вложат максималниот капацитет, односно дарот што го поседуваат: им честитам за постигнатите успеси кои значат и вредат, со желба за уште подобри докажувања, со нови сили, во второто наставно полугодие, со многу мотивираност и радост.

До учениците: скијајте, ама не заборавајте да подзавртите некоја книжевна страничка, ние наставниците по македонски јазик, обично, не само за летниот, ами и за зимскиот распуст, даваме лектира. Па, среќно! Повеќе да читаме, да ги оставиме малку настрана социјалните мрежи!