Научниците го подобрија природниот процес на фотосинтеза, правејќи го тоа во темница. Ова би можело да го прошири земјоделството во области кои немаат доволно сончева светлина, па дури и да помогне да се хранат идните истражувачи на вселената.
Како што се сеќавате од часовите по биологија, фотосинтезата е процес кога растенијата апсорбираат енергија од сончевата светлина и ја користат за да создадат сопствена храна од јаглероден диоксид и вода. Процесот им помогна на растенијата - а со тоа и животот на Земјата - да напредуваат милијарди години, но тоа не значи дека е особено ефикасен. Всушност, само 3 до 6 отсто од енергијата на сончевата светлина завршува во растението.
Научниците долго време се занимаваат со вештачка фотосинтеза, која е многу поефикасна од природниот процес. Таканаречените вештачки лисја може да се користат како еколошки начин за правење низа производи, вклучувајќи водородно гориво, синтетички гас, метанол, пластични алтернативи, па дури и молекули на лекови.
Во овој случај, добиениот производ беше ацетат, главната компонента на оцетот. Ова потоа им се давало на растенијата како извор на јаглерод, во суштина заобиколувајќи ја природната фотосинтеза. Тимот ја тестираше техниката на серија растителни растенија и микроби кои произведуваат храна, вклучувајќи квасец, зелени алги, габичен мицелиум, домат, тутун, ориз, канола и зелен грашок.
Фото: Marcus Harland-Dunaway/UCR
Научниците покажаа дека сите организми може да се одгледуваат во ацетатна средина во целосна темница, а во некои случаи дури и поефикасно отколку на сончева светлина. Алгите, на пример, беа одгледувани четирипати поефикасно, додека производството на квасец беше зголемено за неверојатни 18 пати.
- Откривме дека широк спектар на култури може да го земат ацетатот што го дадовме и да го вградат во главните молекуларни градежни блокови кои му се потребни на организмот за да расте и да напредува. Со одредено размножување и инженерство на кое работиме во моментов, можеби ќе можеме да одгледуваме култури со ацетат како дополнителен извор на енергија за да ги зголемиме приносите на земјоделските култури - рече Маркус Харланд-Данавеј, водач на студијата.
Техниката може да овозможи одгледување храна во региони со помалку идеални услови, користејќи помалку земјиште. Посевите би можеле да се одгледуваат во градовите, па дури и во вселената или на други планети, агол што му донесе победа на проектот во фаза I од предизвикот за храна во длабоката вселена на НАСА.
- Користењето пристапи за вештачка фотосинтеза за производство на храна може да биде промена на парадигмата за тоа како ги храниме луѓето. Со зголемување на ефикасноста на производството на храна, потребна е помалку земја, со што се намалува влијанието на земјоделството врз животната средина. А за земјоделството во нетрадиционални средини, како вселената, зголемената енергетска ефикасност би можела да помогне да се хранат повеќе членови на екипажот со помалку придонеси - рече Роберт Џинкерсон, автор на студијата.
Извор:
Newatlas.com
Фото: Marcus Harland-Dunaway/UCR