Но, Лухова останува решена да го задржи чувството на нормалност, иако животот во Херсон е сè само не нормален. Редовните состаноци ги одржува во подземен бункер и ги обиколува населбите и разговара со жителите.

Сите поплаки за корупција или лошо управување таа ги припишува на ширењето шпекулации од соработници поддржани од Русија, платени да ја поткопаат нејзината администрација.

Херсон, пристаништен град на реката Днепар, во март беше заземен од руските сили, а во ноември ослободен од украинските сили. Сега, три месеци подоцна, градот е речиси напуштен. Децата не одат на училиште и шетаат низ празните булевари.


Неодамна таа стана толку преоптоварена со нивните потреби за вода, храна, пристап до интернет, автобуси, пензии, лекови, огревно дрво, што вели дека спиела само 40 минути во текот на ноќта, а била толку исцрпена што морала да прима инфузии.

- Засега ни се потребни засолништа од бомбите - изјави таа на состанокот на почетокот од февруари, кога температурите достигнуваа неколку степени под нулата. Во подземната канцеларија седеа шефовите на главните одделенија во градот, многумина во зимски палта и капи. Во канцеларијата немаше греење.

Таа бараше да се купат десетици самостојни бетонски засолништа. Кога службеничката одговори дека мора да се следи процесот на набавка или може да бидат обвинети за корупција, градоначалничката експлодира.

- Не работите ништо, а мене навистина почнува да ме лути вашата глупост - вели Лухова.

Во политичка култура каде што доминираат мачо-типови како градоначалникот на главниот град Киев, кој е поранешен боксерски шампион во тешка категорија, 46-годишната Лухова е сосема поинаква фигура. Била воспитана и одгледана од нејзината самохрана мајка за време на последната фаза на Советскиот Сојуз.

- Седевме и чекавме во редица за цвекло. Замислете, цвекло! - вели таа.

Кога имала 21 година, Украина штотуку станала независна, а таа предавала англиски во училиште, била омажена и мајка. Станала директорка на училиштето, што го искористила како отскочна штица за да се кандидира за градскиот совет на Херсон пред осум години. Пред руската инвазија во февруари минатата година, таа беше секретарка на собранието.

Руските сили ѝ ја запалиле куќата во март, па таа го напуштила градот. Русите се обидоа да го направат Херсон дел од Русија, принудувајќи ги децата да учат руски во училиштата, а луѓето да користат рубљи на пазарите. Во јуни го киднапираа нејзиниот шеф, претходниот градоначалник на Херсон, и оттогаш никој не го видел. Лухова го зазеде неговото место и стана шеф на воената администрација во Херсон.

Кога се вратила во ноември, го затекнала градот во ужасна состојба. Русите ограбиле сè, од опрема за прочистување на водата и уметнички дела стари со векови до противпожарни возила и автобуси.
Ниту еден град во Украина, надвор од регионот Донбас на исток, каде што Русите напредуваат, не беше толку силно гранатиран како Херсон. Во изминатите два и пол месеци градот беше погоден повеќе од 1.800 пати.

Но, и покрај предизвиците, Лухова е решена да го одржи градот во функција. Таа неодамна отпатува за Киев за да побара 20 автобуси.

Нејзиниот сопруг е таксист во друг град, а нејзините двајца возрасни синови живеат далеку, па таа е сама во Херсон. Повеќето денови можете да ја видите како го вози нејзиното мало зелено комбе.

- Кога би можела да исчезнам во воздухот и да ѝ ставам крај на оваа војна, би го направила тоа. Лесно би се жртвувала за да му ставам крај на овој пекол - вели таа.

Извор: Nytimes.com
Фото: Wikipedia