Паричниците се толку досадни. Тие се мотаат во вашиот џеб или чанта, се дебелеат како што се полнат со ретко искористени картички за лојалност и непотребни сметки.

Но, сега живееме во иднината. Зошто сѐ уште мораме да носиме по неколку кредитни картички или клучеви за вратите на автомобилот и канцеларијата кога технологијата ја надмина потребата за што и да е од овие нешта?

Многу луѓе одат кон складирање на овие работи во нивните паметни телефони, се разбира, користејќи услуги како „Apple Pay“ и паметно заклучување. Но телефоните може да ги изгубиме и да ни бидат хакирани. Така, сѐ поголем број луѓе, вклучувајќи околу 3.000 Швеѓани, се одлучуваат за нешто уште поинвазивно и веројатно практично: хируршки вметнат микрочип.

Чипот сам по себе дејствува како дигитален приврзок. Блиската комуникацијата на терен (NFC) е начин за безжично испраќање информации од пасивен чип на читач, но само кога тие се оддалечени околу четири сантиметри (можеби сте слушнале за радиофреквентна идентификација, или RFID - NFC е пософистицирана форма на тоа). Чип во рака може да им помогне на луѓето да прават работи како зачленување на фитнес, отклучување на вратите на автомобилите и канцелариите и плаќање со кредитни картички. Со текот на времето, како што технологијата напредува, имплантот ќе може да направи уште повеќе.

Оваа технологија не е нова. Всушност, многу Швеѓани и други лица користат микрочипови на овој начин уште од 2015 година. Дури и пред тоа групи луѓе се состануваа на „имплант забави“, често организирани од поголеми компании, за да се поврзат. Чиповите се слични на оние ветеринари импланти кои им се ставаат на кучиња и мачки за нивните сопственици да можат да ги најдат во случај ако избегаат повторно.
Но сега луѓето што го добиваат имплантот се обични луѓе. Ова е особено равиено во Шведска, каде што овие чипови се толку во тренд, што од јуни 2017 година луѓето се во можност да купат билети за воз со нивните микрочипови.
Сепак, повеќе тела опремени со микрочипови не звучи како добра вест. NFC чиповите веднаш под кожата им даваат на корпорациите доволно голема контрола над вас - тие можат да ве следат каде сте, колку долго останувате на ручек секој ден или колку пати ќе отидете во бањата, ако чипот е скениран од читател. И бидејќи повеќето чипови се нудат од страна на големите компании, само прашање на време е кога тоа ќе се случи. И отстапувањето од овој вид собирање податоци е многу посложено кога имате чип вграден во вашите телесни ткива. Ако сакате да се исклучите од мрежата, можете да го оставите вашиот паричник дома, но отстранувањето на микрочипот бара малку повеќе напор.

И тука се очигледните грижи за безбедноста на податоците. Ниедни податоци поврзани со интернет (без разлика колку безбедно тоа изгледа) не се безбедни - дури и NFC може да се пробие со употреба на специјализиран читач и многу вештини за кодирање. Смартфоните го решија овој безбедносен проблем со комбинирање на NFC технологијата со биометриски читања, како што е вашиот отпечаток од прст. Но, микрочиповите како овие немаат таква безбедност, што може да ги направи вашите лични информации поподложни на хакерство.

Значи, разбравме Швеѓани - вие сте футуристички сајберпанк луѓе, додека повеќето од нас сѐ уште се заглавени со досадните клучеви и преполните паричници. Но, без дополнителни заштитни мерки и гаранции за приватност на интернет, микрочипувањето може брзо да стане кошмар.