Мојот почитуван професор Венко Андоновски, го цитирам: „Талентот не е даден за возгордејување и суетност, тој треба да се подари на ближните, да се сподели со нив“. Нашите македонски гении несебично го подарија својот труд, во светски рамки. Благодарност за сите овие таленти кои имаат јасна цел во животот и сигурно ќе успеат, затоа што се сигурни во тоа што го даваат од себе, а тоа е знаењето. Нашата земја Македонија треба да дава многу поголем влог и поддршка за ваквите таленти, кои доволно е само малку да бидат мотивирани, а за тоа секако дека сме заслужни и ние, наставниот кадар, во препознавање и докажување на ученичките способности. Повторувам: Македонија, односно МОН, БРО, Влада мора да застанат во поголема одбрана и поттик на ученичките гении што ги имаме (секако дека постојат таленти и во многу други области, познавам деца врвни музичари, уметници, спортисти итн...), но јас пишувам за образование, со секоја почит и за другите квалитетни и докажани, ќе ги наречам експерти во својата област на интерес. Имаме со што да се гордееме, само треба подобро да го негуваме тој редок дар.

Кога пишувам за поддршка и поттик, мислам на финансискиот карактер, кој треба за вакви докажани деца да биде многу подостоен, затоа што се докажуваат во странство, надвор од татковината, а сепак ја носат со себе родината. Не учениците сами да си ги плаќаат билетите до земјите домаќини на натпреварите, или да се бара начин преку донатори и помагачи. Ами нашата држава треба прва да застане на овој браник и да излегува во пресрет. Како тоа ќе изгледа во иднина, ќе видиме, но децата не смеат да останат демотивирани. Тие мора да продолжат напред затоа што во себе носат научно богатство кое не познава крај. Треба да се инвестира во талентот, односно во квалитетот што денес е многу редок, за жал, затоа што така се гради здрав темел, кој понатаму, со години, ако се одржува, ќе биде цврст и непопустлив. Земја која вложува во образованието и умее да го чува и надградува, секако дека ќе добива и меѓународен сертификат. Тоа нам ни е најпотребно затоа што само за образование, недостигот од средства е секогаш очигледен, или потпросечен. Така тоа не може да функционира, но сепак да се надеваме на подобро политичко владеење и решавање на клучните општествени проблеми (поголем мотив за наставниот кадар и подостоен поттик за ученичките таленти). Да не забораваме, од образование сѐ тргнува. Секоја чест за сите инфраструктурни зафати во училиштата, иако се потребни уште многу, многу наставни реформи, но да не се запоставува онаа најважната и клучна наставна мисија – поддршка за македонските талентирани умови!

За крај, ќе споменам дека во иднина треба повеќе да се работи со учениците кај кои постои одреден талент за да не ни се случи и тие деца предвреме да се откажат од своите способности (макар што не верувам дека тоа ќе се случи) и да побараат излез надвор од татковината. Тоа значи дека имаме обврска како наставници, професионалци во својата област, уште на самиот почеток од новата учебна година, покрај редовната настава, да дадеме посуштински приоритет на додатната настава, во која ќе работиме со сите натпросечно надарени деца што ги имаме и кои никогаш нема да отстапат од своето време да работат и да соработуваат со своите наставници на развој и надградба на своите умствени способности. Никогаш не се знае што носи утрешниот ден, затоа да веруваме во случајности и среќа. Македонија има таленти кои треба да ги поддржува! Или, како што напиша еден мој ученик: Да нижеме успеси во сите области. И сосема е во право! Штом имаме капацитет, треба соодветно да го искористиме.