Во 80-тите години Центарот за музички ресурси на родители, организација основана од Типер Гор и сопругите на неколку други брокери од Вашингтон, лансирал политичка кампања против поп-музиката, надевајќи се дека ќе стават предупредувачки етикети на песни што промовирале секс, насилство, употреба на дрога и алкохол.
Овој центар издал и листа со 15 вакви песни во кои биле вклучени хитови од Мадона, Принс и Синди Лопер. Но, целта биле хевиметал-бендовите од 80-тите години - „Џудас Прист“, „Твистед Систер“, „Деф Лепард“, „Блек Сабат“ и „Веном“.
На видеото можете да погледнете како Ди Снајдер од „Твистед Систер“ се појавува пред Конгресот во 1985 година и го обвинува Центарот за погрешно толкување на стиховите на неговиот бенд, водејќи лажна војна против метал-музиката. Доказите 30 години подоцна покажуваат дека Снајдер имал поента.
Истражување од психолошките научници од Универзитетот Риверсајд и Остин ги испитувало музичарите, фановите на хевиметал-групите, како и самите групи. Биле вклучени 377 учесници, а истражувачите откриле дека иако овие луѓе живееле поризичен живот како млади, тие биле значително посреќни во нивната младост и подобро приспособени од другите средовечни и студентски групи што служеле за споредба. Ова ги натерало истражувачите да донесат еден можен заклучок: учеството во стилот на културите може да го подобри развојот на идентитетот кај проблематичната младина. Да не споменуваме дека
тешките хевиметал-песни не ги претвораат децата во „оштетена стока“.