Историјата на човештвото од памтивек е обоена со крв. Во борбата за лични интереси и моќ на поединците, многу луѓе ги изгубиле своите животи, а кога се доведени во прашање главните виновници за овие злосторства, тешко е да се утврди кој е најлош меѓу најлошите. Ова се само некои од најомразените луѓе на сите времиња.

Гај Јулиј Цезар

Гај Јулиј Цезар, познат и како Калигула, влезе во историјата како една од најомразените личности на сите времиња поради неговата екстраваганција, тиранија и љубов кон себе.

Роден е во најмоќното семејство на Римската Империја. Неговиот татко Германик бил воен херој и му била доверена северната граница на Империјата. Неговата мајка Агрипина била амбициозна внука на славниот император Август.

Германик често го носел својот син на воени експедиции. Легионерите го сакале и го прогласиле за нивна маскота. Дури и носел мала легионерска униформа со рачно изработена „калига“ (воена чизма), по што го добил и прекарот Калигула, кој подоцна го мразел.

Како дете, тој присуствувал на многу егзекуции, бил во егзил и видел многу понижувања што ги доживеале луѓето од неговата непосредна околина. Во тинејџерските денови неговата нестабилна личност дошла до израз. Тој почнал инцестуозна врска со неговите две сестри, а помладата Друзила ќе стане главен предмет на неговата сексуална опсесија.

Постарите луѓе околу него верувале дека кога ќе дојде време да ги преземе одговорностите на императорот, неговото однесување ќе престане. Но, тоа не се случило. Неговите младешки ексцеси биле само маска за ментална болест што се појавила кога добил целосна моќ. Биографот на Калигула, Светоније, напишал:

- Дури тогаш ја покажа својата крволочна и гадна природа. Со најголемо задоволство ќе присуствуваше на тортура врз осуденици. Ноќе ставаше наметка и ставаше перика на главата, потоа пиеше и блудничеше по крчмите.

Во првите три месеци од неговото владеење 160.000 луѓе биле жртвувани во негова чест. Секој што го нарекол Калигула бил убиен на самото место.

Многу историчари го опишуваат како луд император кој убивал за чиста забава. Во една пригода, на една од игрите што ги организирал, им наредил на своите чувари да фрлат неколкумина од публиката во арената и така ги оставил на милост и немилост на животните, бидејќи едноставно му било досадно.


Попознат и како Влад Дракула, тој бил влашки војвода познат по својата суровост. Поради романот „Дракула“ од ирскиот писател Брам Стокер, тој често бил поврзуван со вампири, но тоа било само маркетиншки трик за туристите.

Иако литературниот лик нема многу врска со реалните карактеристики и животот на славниот принц, историчарите тврдат дека тие имаат нешто заедничко: обајцата биле жедни за крв. Покрај тоа, многу луѓе кнезот го помнат Влад III како Набивачот, бидејќи набивањето на колец му бил еден од омилените методи за мачење и казнување на непријателот. Постои приказна за тоа како една година на Велигден, Влад ги уапсил сите болјари од Брашов, а потоа наредил сите да бидат набиени на колец - и по неколку илјади одеднаш.

Како што пишува историчарот д-р Џејмс Рид, Влад е еден од првите за кој има пишани докази дека во доцниот среден век често го користел овој метод на казнување.

Применувал многубројни методи на тортура, па дури и меѓу неговите современици бил познат како воин кој не простува и не покажува милост кон воените заробеници.


Иван Грозни бил голем војвода на Москва од 1533 година и цар на Русија од 1547 година, а поради неговата суровост кон болјарите, реформите во земјата и убиството на неговиот син, заслужено се создала негативна слика за него.

Приказната вели дека додека се шетал во дворот во 1581 година, Иван Грозни ја забележал сопругата на неговиот син, која според него била несоодветно облечена. За да покаже што мисли за нејзиниот изглед, тој ја удрил, што довело до абортус на нејзиното бебе. Кога слушнал за овој настан, неговиот син, принцот Иван, кој бил единствениот што можел слободно да разговара со неговиот татко, се скарал со него. Царот тогаш го удрил синот со стап по главата. Неколку дена подоцна, како резултат на ударот, принцот Иван починал.

Но, тој сигурно не бил најсуровиот водач во негово време, бидејќи во тоа време се случувала многу пострашна работа во светот отколку во Русија. Така, на пример, за време на владеењето на кралицата Катерина де Медичи, во Париз и низ цела Франција се случил масакр врз протестантски благородници, познат во историјата како Вартоломејската ноќ. Тогаш биле убиени околу 25.000 луѓе, а според некои процени, и повеќе од 50.000.


Унгарската грофица Елизабет Батори е еден од најпознатите сериски убијци во историјата на човештвото. Се проценува дека заедно со уште неколку соучесници, таа мачела, а потоа убила меѓу 300 и 2.000 девојчиња. Нејзините злосторства биле откриени во 1610 година, по што била соѕидана во нејзиниот замок, каде што била пронајдена мртва четири години подоцна.

Не е забележан запис за тоа кога Елизабет почнала да им го одзема животот, но се верува дека тоа се случило по 1585 година. Според унгарските легенди, еден ден грофицата од бес ѝ зарила ножици во главата на нејзината слугинка, при што крвта од слугинката ѝ се излеала по рацете. Откако ги измила, ѝ се чинело дека на местата каде што претходно имало крв нејзината кожа била поубава и значително подмладена. Така се родил нејзиниот план да ја врати и зачува својата младост на бизарен начин - таа ги мачела младите девојки, им ја пиела крвта и ги убивала кога веќе немала потреба од нив.


Леополд Втори, како и многу други монарси кон крајот на 19 и почетокот на 20 век, ја знаел важноста на поседувањето колонии во другите делови на светот. По неколку неуспешни обиди да се заземат некои територии во Африка и во Азија, кралот Леополд целото внимание го насочил кон Конго.

Под слоганот „наука и напредок“, Леополд поробил цел народ, претворајќи ја целата земја во своја лична плантажа.

Целото население на приватната држава на кралот работело бесплатно и без никакви права да собира растителни сокови од кои се правеле гуми за џвакање. Секое село имало квантитативни квоти што требало да ги исполни. Ако не успееле, им биле сечени рацете на луѓето.

Бидејќи никој не ги запишувал жртвите, нивниот број не е утврден со сигурност до денес. Бројките се движат од 2 до 15 милиони убиени или починати од болест и исцрпеност. Најновите дела на антрополозите се согласуваат дека бројката не е помала од 10 милиони.


Германски политичар, диктатор и лидер на Нацистичката партија, кој стана германски канцелар во 1933 година. По смртта на германскиот претседател Пол фон Хинденбург во 1934 година, Хитлер се прогласил за Фирер (водач), титула во која, благодарение на декретот од 1933 година, тој ги комбинираше овластувањата на претседателот и канцеларот и воспостави тоталитарен режим во Германија под негово владеење, кој траел до неговото самоубиство во 1945 година.

Помеѓу 1942 и 1945 година, СС и соучесниците, т.е. соработниците, систематски убивале околу 3,5 милиони Евреи во концентрационите логори. Исто така, огромен број Евреи биле убиени помалку систематски, или умреле од глад или истоштеност додека работеле во работните логори. Се проценува дека помеѓу 5 и 6 милиони Евреи биле убиени или умреле од овие причини во Втората светска војна.

Покрај Евреите, цели на овој криминален проект биле и Словените, комунистите, хомосексуалците, Ромите, инвалидите, лицата со попреченост, јеховините сведоци, антинацистите, полските интелектуалци и други. Елиминирањето на сите овие, непожелни за нацистите, генерално се нарекува холокауст. Се верува дека Хитлер, заедно со Химлер, бил идеолошки креатор на овој проект, иако нема многу документи што го потврдуваат тоа.


Хајнрих Химлер, командант на Шутшафел и Гестапо, бил еден од најмоќните луѓе во нацистичка Германија, а во 2008 година беше прогласен за најголем масовен убиец во историјата од страна на списанието „Дер Шпигел“.

Бидејќи неговиот татко бил директор на католичко училиште, религијата имала големо влијание врз него сè додека нацизмот не го претворил во окултист. Опседнат со лудата идеја за повисока раса, тој верувал во екстремни идиотски теории (на пр., Аријците и Тибетанците се сродни народи и потекнуваат од Атлантида.)

Болно педантен и уреден, како строг бирократ, во 1929 година ја презел командата на СС (Шуцштафел - одбранбени сили), лична стража на Хитлер, и создал паравоена формација. СС се разликувале во нивните црни униформи (лично дизајнирани од Хуго Бос) и во нивната посебна бруталност. Предводени од Химлер, тие играле клучна улога во создавањето на концентрационите логори и сите злосторства во спроведувањето на „конечното решение“, т.е. геноцид врз Евреите, но и другите „пониски раси“.

Поради својата суровост, Химлер го доби прекарот Крваво Куче на Европа. Поради својата лојалност кон Хитлер, тој бил наречен „Верниот Химлер“. Таа безгранична лојалност сепак завршила пред крајот на војната кога се обидел да преговара со Американците и Британците. Тој бил заробен, но набргу по апсењето испил капсула со отров цијанид.


Јозеф Менгеле, офицер и лекар во Аушвиц и други концентрациони логори, бил познат и како Ангелот на Смртта. Тој испратил 400.000 луѓе во смрт за време на холокаустот.

Еден од неговите најпознати и најсурови експерименти бил експериментот врз идентични близнаци, чија цел била да се реализира неговата опсесија: создавање ариевска раса. Од околу 1.000 пара близнаци, преживеале само 200. Таа мрачна приказна, наводно, лежи зад фактот зошто близнаците се честа појава во Кандида Годои, мало гратче на југот на Бразил.

Но, во Аушвиц, со целосна дозвола да ги осакати и убие испитаниците, Менгеле спроведувал широк спектар на очајни и често смртоносни експерименти врз еврејски и ромски близнаци, претежно деца.


Хирохито бил цар на Јапонија од 1926 до 1989 година. И покрај тоа што имал најдолг мандат од сите јапонски императори, тој бил познат и како полубожен водач.

Хирохито ја нападнал Кина во два наврати: во 1931 година и шест години подоцна. Настаните од 1937 година се познати како Силување на Нанкинг, бидејќи јапонските војници убивале и силувале со денови. Тогаш биле убиени меѓу 250.000 и 300.000 луѓе.

За време на Втората светска војна тој склучил пакт со нацистичка Германија, а во јули 1945 година била донесена одлука за безусловно предавање на Јапонија. Само една година подоцна тој се одрекол од своето божествено потекло.

Извор: Nationalgeographic.rs
Фото: Wikimedia Commons