Имам ќерка од 2,5 години, паметна е, зборува многу, си игра најнормално, дури и послушна е, ама многу е инаетлива… Многу лошо се чувствувам во врска со некои испади што ги има, на пример, многу често се буди со плачење и неутешна е… Некогаш ме турка, некогаш сака да ја држам в раце, ама не престанува да плаче, а и нема некое објаснување зошто плаче. Не кажува ништо, само плаче и ако ѝ понудам да ѝ ги избришам солзите – вреска. Пробувам разни работи, дури и ја оставам да плаче, но тоа станува бескрајно, со многу солзи, викање, нервозно однесување, нервозно тркалање по кревет. Некогаш дури и повраќа од плачење. Дури и кога ќе се смири, не кажува зошто плаче. Тоа ѝ се случува од бебе. Толку многу плаче што тоа прераснува во траума за целото семејство, психички е неиздржливо да немаш решение за плачење… Имам поголемо дете, кое е нејзина спротивност, да го гушнеш, се смирува, разговара, кажува што го мачи, се утешува… Како мајка сум немоќна да ја утешам, а сум посветена на двајцата исто. Дали нешто не е во ред со нејзиното психичко здравје, како да си помогнеме сите? И големото дете се трауматизира од нејзиното плачење.

Одговорот од психолог прочитајте го на Деца.мк.