Темата го привлече вниманието на јавноста кога повеќекратниот олимписки шампион Мајкл Фелпс зборуваше за постолимписката депресија.

Постолимписката депресија останува табу-тема и има многу непријавени случаи на депресија по завршувањето на Олимпијадата, велат експертите.

- Тоа е добро познат модел на санта мраз. Гледате дека неколку луѓе зборуваат за тоа, но не го гледате мнозинството - вели психологот Марион Суприцио.

Според експертите од германскиот спортски универзитет во Келн, постојат многу опции кои можат да им помогнат на спортистите да не се најдат во тешка ситуација по Олимпијадата.

- Психологијата и спортската психологија имаат што да понудат и работат превентивно. Важно е спортистите да ја подготват својата глава за она што следи. Програмите се таму. Искористеноста сѐ уште не е оптимална, има простор за подобрување - вели Суприцио.

По Олимписките игри, спортистите сѐ повеќе зборуваат за нивните психички проблеми, но веројатно уште повеќе молчат за тоа.

- Постолимписката депресија е табу-тема за многу спортисти, но и многу ментални болести. Стравот од стигматизација е огромен - вели Суприцио.

Темата го привлече вниманието на јавноста кога повеќекратниот олимписки шампион Мајкл Фелпс зборуваше за постолимписката депресија. Американскиот пливач откри дека се мачел по сите Олимписки игри, почнувајќи од Атина во 2004 година. Случајот на Фелпс покажува дека може да бидат погодени и најискусните, но се чини дека дебитантите се особено изложени на ризик.

- Спортистите кои првпат се натпреваруваат на Олимпијадата многу брзо паѓаат во дупка - вели Ули Кнап, тренерот на Малаика Михамбо, германска тркачка на далечина.

Поискусните спортисти знаат што да очекуваат, додека новодојденците честопати се целосно обземени од голем настан како Олимпијадата.

Извор: Qatar-tribune.com
Фото: Freepik