На почетокот на 20 век Антарктикот станал полигон за тестирање на човечката издржливост и амбиција.
Тоа било време кога истражувачите ризикувале сè за да ги отклучат мистериите на замрзнатиот континент, впуштајќи се во неговото ледено пространство со малку повеќе од чиста одлучност и примитивна опрема.
Познат како херојска доба на истражувањето на Антарктикот, овој период го добил своето име не само по извонредните постигнати подвизи, туку и по изгубените животи.
Овој период на истражување започнал кон крајот на 19 век и завршил во 1917 година со империјалната трансантарктичка експедиција на Ернест Шеклтон.
Антарктикот бил во фокусот на меѓународните тимови, па биле изведени 17 големи антарктички експедиции од десет земји.
Една од најпознатите приказни за преживување доаѓа од австроазиската антарктичка експедиција во 1911 година, предводена од Даглас Мосон. Пловејќи кон југ на Аурора, Мосон и неговиот екипаж патувале низ ледените мориња на Антарктикот пред да стигнат на замрзнатиот континент.
Повеќе од две години тие трпеле најтешки услови што може да се замислат, пловејќи по непознат терен на исцрпувачки експедиции со санки во земја недопрена од човештвото.
На едно такво патување, Мосон, придружуван од Ксавиер Мерц и Белгрејв Нинис, тргнал на опасно патување низ мразот. Со недели тројката патувала со своите кучиња додека не се случила трагедијата. Нинис паднал во скриена пукнатина, земајќи со себе резерви и шест кучиња.
Очајот ги принудил Мосон и Мерц да преживеат јадејќи ги своите кучиња, но дури и оваа мрачна мерка не била доволна. Мерц се разболел и умрел, оставајќи го Мосон сам. Борејќи се со глад, исцрпеност и брутален студ, тој пешачел уште 30 дена. Кога конечно стигнал до својата база, неговиот изнемоштен и измачуван изглед ја вџашил неговата екипа, која едвај можела да го препознае.
Извор:
Rarehistoricalphotos.com
Фото: National Library of Australia / State Library of New South Wales / Wikimedia Commons / Upscaled and edited by RHP