Кога станува збор за футуристички откритија, оптичките компјутери се тука некаде со нервните мрежи во својот потенцијал да ја изменат компјутерската игра засекогаш. Наместо користење електрони, оптичките компјутери ги движат информациите во честички од светлина наречени фотони. Придобивката е во тоа што информациите можат да се движат буквално со брзина на светлината. Проблемот е што микрочиповите не се доволно брзи за вакво нешто, па потребен е начин да се забави сигналот, а истражувачите го направиле тоа на доста изненадувачки начин: ја претвориле светлината во звук.


Во фотонска смисла, сигналите не се само побрзи од електроните. Тие, исто така, решаваат некои здодевни проблеми кои произлегоа кога компјутерите станаа помали и побрзи. Електронската отпорност собира енергија и произведува топлина. Електроните се и плен за пречките од електромагнетната радијација. Колку се помали и побрзи колата, толку работите се влошуваат.

Но, и светлината не е совршена. Нејзината неверојатна брзина некогаш ја прави и непрактична. Премногу е брза за постојните чипови да ја прочитаат, па сега фотоните кои ја достигнуваат својата дестинација мора да бидат претворени во електрони пред чипот да може да го прочита нивниот сигнал. Тоа значи дека многу од истите проблеми со електронско компјутерство се одговорни за појавите во оптичкото компјутерство.

За да се реши ова, научниците од Универзитетот во Сиднеј креирале микрочип кој ги складира сигналите како звучни бранови. Тие го постигнале феноменот каде што неколку фотони можат да стапат во интеракција за да произведат „фонон“, или честичка на звучна енергија. Звукот е многу побавен од светлината. 

Два типа светлосен пулс – еден содржи податоци, друг „пишани“ инструкции, навлегуваат во чипот од различни правци. Двата пулса стапуваат во интеракција за да произведат звучен бран кој ја складира информацијата за само неколку дополнителни наносекунди, доволно за чипот да може да ја процесира пред друг светлосен пулс повторно да се врати и да пренесе информација како светлина. Самата светлина поминува низ чипот за 2 до 3 наносекунди, но звучниот бран ги складира податоците за дополнителни 10 наносекунди. Тоа е совршено решение за потребите на сегашните чипови.

Ова не е првпат светлината да се претвори во звук, но е најпрактичен начин за оптичките компјутери да бидат поефикасни и побрзи.