Иако е најбогата земја во Европа, барем според процените на ЦИА, Лихтенштајн нема аеродром и железница, а граѓаните имаат пауза за ручек долга дури 90 минути.

Во текот на тие час и половина, од 12 до 13:30, државата мора да биде во тишина, односно не е дозволено косење на тревата или гласна бучава. Покрај тоа, Лихтенштајн на своите граѓани им наложува секоја година во февруари или март да земат еднонеделен одмор за да се занимаваат со спорт на таканаречениот „спортски празник“, а данокот на добивка е меѓу најниските во Европа – 12,5 отсто.

Оваа држава нема излез на море и е една од најмалите земји во светот со помалку од 40.000 жители, од кои една третина се странци. Иако не е членка на Европската Унија, таа е дел од Европската слободна трговска зона (ЕФТА), шенген-зоната и Европската економска област. Како е можно тоа?

Така, веќе до 70-тите години од минатиот век економијата на земјата процветала, а денеска ЦИА го опишува Лихтенштајн како напредна, високо индустријализирана економија отворена за претпријатијата со развиен финансиски сектор.

Но, нискиот данок не е единственото нешто што ги привлекува корпорациите да одат во Лихтенштајн. Оваа земја е своевидно даночно прибежиште, па дури и прави разлика меѓу избегнување данок и даночни измами, при што на другите држави им дава податоци за компанијата или институцијата само во јасни случаи на даночна измама. Покрај тоа, поради недостиг на транспарентност во банкарските и даночните системи, државата постојано е мета на меѓународен притисок, па се најде и на црната листа на ЕУ со земји што не соработуваат во даночниот надзор.