Освен совети за одржување на мустаќите, тешко е да се види што би имале заедничко шпанскиот надреалист Салвадор Дали и магнатот Волт Дизни.

Откако се преселил во САД, во писмо од 1937 година Дали напишал: - Дојдов во Холивуд и сум во контакт со тројца големи американски надреалисти - браќата Маркс, Сесил Б. Демил и Волт Дизни.

Така, наскоро сликарот на слики слични на соништата ги здружил силите со човекот кој правел детски цртани филмови. За жал, нивниот филм не го доживеал крајот, иако нивното пријателство траело долго, и по завршувањето на договорот за филмот.

Дали го сметал Волт за премиерен надреалистички уметник, така што двајцата развиле блиско пријателство. Како дел од апстрактниот филм што бил во развој, Дизни му предложил неколку цртежи за неговиот сегмент од цртаниот филм. За нивната соработка, тие избрале мексиканска народна песна како основа на тој дел од филмот, наречен „Дестино“.

Дизни го импресионирал Дали со својата имагинација, а Дали гледал на медиумот како идеален начин да ги оживее неговите фантастични визии. Дизни го контактирал Дали и му наложил да работи на сегмент во периодот околу Втората светска војна. Краткиот филм „Дестино“ се одолжувал толку долго, што никогаш не стигнал до играно издание. Проектот заглавил, така што ни Дали ни Дизни не успеал да ја види неговата реализација.