Нова студија утврди дека нема врска меѓу тестостеронот кај мажите и намалената когнитивна емпатија - особина која карактеристично е ослабена кај спектарот на аутистични нарушувања.

Уште од првото клиничко испитување на аутизмот пред речиси 80 години, многу повеќе деца и возрасни од машки пол биле ставани во спектарот за разлика од жените. Цело време никој не можеше да сфати зошто е тоа така.

Денес, една од најпопуларните и најчесто цитирани хипотези истовремено е и една од најконтроверзните. Првпат истакната од страна на психологот Сајмон Барон-Коен, хипотезата на екстремен машки мозок (ЕМБ) посочува дека високите нивоа на пренатални хормони во утробата може да доведат до хипермажествени карактеристики подоцна, како што е намалена способност за читање на емоциите кај другите.

Доказите за оваа теорија се дискутабилни на различни нивоа. Поради тоа што е премногу опасно да се манипулира со пренаталниот тестостерон кај луѓето, повеќето претходни студии за улогата на тестостеронот се засноваа само на корелации. На пример, истражувачите тестираа тестостерон кај возрасни и го пресметаа соодносот на должината на прстите како замена за пренаталните нивоа на тестостерон.

Дополнително, голем дел од ова истражување е недоследно копирано. Студија од 2001 година, чиј коавтор е Брајан-Коен, на пример, била извршена со испитување на само 16 млади жени. Било утврдено дека кога тестостеронот им бил даден на учесниците, тој ги редуцирал нивните перформанси на тест за читање на туѓите емоции наречен тест за читање мисли во очите (РМЕТ).

Студијата, исто така, нашла врска меѓу соодносот на должината меѓу вториот и четвртиот прст, познат како 2Д:4Д сооднос и женската чувствителност на тестостерон - идеја која дала измешани резултати и е многу контроверзна како замена за пренаталната околина.

Ејмос Надлер, невро-економист на Универзитетот во Торонто, заедно со неговите колеги извршил две студии со примероци кои биле 15 и 25 пати поголеми од оригиналната студија од 2011 година. Тие исто така решиле да се фокусираат само на мажите бидејќи кај нив има околу 4 пати поголема можност за дијагностицирање аутизам.

Правејќи ја една од најголемите студии до денес, истражувачите им дале тестостерон или плацебо на 643 учесници од машки пол. За да избегнат давање на ист тест, истражувачите ги поделиле учесниците во две групи.

Првата група била составена од 243 волонтери и нивоата на нивниот тестостерон биле мерени како основа, а потоа била комплетирана првата половина од тестот за когнитивна емпатија, истиот што бил искористен и за студијата од 2011 година. Потоа на групата ѝ била дадена една доза гел тестостерон или плацебо во рамото и потоа бил завршен остатокот од тестирањето.

Втората група била составена од 400 лица и подлежела на истата рутина, само со назален гел. Исто така, им биле мерени прстите на сите учесници во студијата.

- Нашето истражување покажува дека нема последична врска меѓу нивото на тестостерон и капацитетот за разбирање на туѓите мисли и чувства, што е карактеристично ослабнување кај спектарот на аутистични нарушувања - истакнува Надлер.

Тој додава дека новите резултати фрлаат голем сомнеж на претходните студии, сугерирајќи дека минатите заклучоци не биле доволно силни и затоа не се веродостојни. Како такви, тој вели дека тие се слаб доказ за теоријата на екстремно машки мозок и сугерира дека улогата на тестостеронот во когнитивната емпатија е многу посложена отколку што често мислиме.

- Утврдивме дека нема доказ за поткрепување на овој ефект на тестостеронот, но тоа не ги исклучува можните ефекти. Од она што го знаеме, сепак, изгледа дека ако тестостеронот има влијание, ефектот е сложен, а не линеарен. Реалноста обично не е така едноставна - вели Гидеон Нејв, маркетинг-истражувач на Универзитетот во Пенсилванија.

Петер Бос, кој проучува како влијаат хормоните на нашите мозоци, вели дека новата студија е убедувачка, но додава дека треба да бидеме многу внимателни со заклучоците што ги изведуваме од неа. Сепак, истражувачите не испитувале директно аутистични карактеристики, па резултатите се ограничени во однос на она што всушност може да ни го кажат за улогата на тестостеронот. Дополнително, тестовите како РМЕТ често се критикувани затоа што бараат широк спектар на вештини, повеќе од само емотивно препознавање и тие обично не се клинички прифатени. Сепак, Бол е изненаден затоа што во новата студија не биле вклучени жени, кои имаат посилен одговор на тестостеронот.