Традиционално, се веруваше дека тишината е само отсуство на врева, што укажува на тивко опкружување. Сепак, научниците сега пронајдоа докази дека мозокот активно ја перципира самата тишина. Откритието може да објасни зошто обрнуваме значително внимание на моментите на тишина, како што се непријатните паузи во разговорите или напнатите празнини помеѓу громовите.

Истражувањето, кое вклучува седум експерименти со приближно 1.000 учесници, покажа дека умот може да биде измамен со трикови кои вклучуваат звук и тишина на слични начини.

На пример, ако некому му е претставен континуиран електронски тон или два посебни тона со исто времетраење, неговиот мозок погрешно ќе сфати дека еден тон трае подолго.

Слично на тоа, поединците во истражувањето ја перципирале континуираната тишина како подолга од две одделни тишини, што покажува дека мозокот ја обработува апсолутната тишина на начин сличен на звукот.

- Една од причините зошто фразата „звукот на тишината“ е толку привлечна е тоа што е парадоксална. Тишината е отсуство на звук. Но, овие резултати покажуваат дека ја слушаме тишината исто како што го слушаме звукот, така што навистина може да има одредена вистина во фразата „звукот на тишината“ - вели д-р Чез Фајрстоун, автор на истражувањето од Универзитетот „Џонс Хопкинс“.

За да го истражат ова дополнително, истражувачите спровеле експерименти во кои учесниците биле изложени на единечна и двојна тишина при различни звуци во заднина, како што се воз, бучен ресторан, бучен пазар, игралиште или бел шум. Кога било побарано да го споредат времетраењето, поединците постојано оценувале дека една тишина трае подолго од две одделни тишини, слично на нивната перцепција на звуците.

Звучни илузии

Илузијата се задржала дури и кога на учесниците им било наложено да притиснат копче за да го покажат времетраењето на тишината или кога едноставно биле споредувани без никаков физички одговор. Покрај тоа, истражувачите спровеле дополнителни експерименти за да се осигурат дека факторот на изненадување на тишината прекинат со бучава не влијае врз расудувањето на луѓето. Тие вовеле песна на птиците за време на долга тишина и сепак откриле дека поединците перципираат подолг јаз меѓу две тишини.

Интересно е тоа што перцепцијата на тишината била подобрена кога се појавувала помеѓу други звуци. Во секојдневниот живот, целосната тишина е ретка бидејќи светот околу нас е исполнет со различни звуци. За да ги набљудуваат реакциите на луѓето кога одреден звук ќе престане, научниците истовремено пуштале висок тон од оргули и тивко брмчење на моторот, повремено придушувајќи еден од звуците.

Овие различни аудиоилузии покажуваат колку е длабоко вкоренета нашата способност да ја согледаме тишината. Научниците заклучиле дека нашиот мозок активно ја обработува тишината и овие ефекти не се единствени само за аудитивната обработка на звукот.

Видовите илузии и ефекти кои се чини дека се уникатни за аудитивната обработка на звукот ги добиваме и во тишина, што сугерира дека навистина го слушаме отсуството, вели коавторот на студијата, професорот Иан Филипс од Универзитетот „Џонс Хопкинс“.

Извор: Zimo.dnevnik.hr
Фото: Freepik