Проблемот со детето го припишав на ненадејната смрт на мојот татко, која тој многу тешко ја доживеа и долго време ни беше потребно за да го надминеме тоа. Меѓутоа, како што поминуваше времето, нашето дете, кое во суштина е мирно дете, не е конфликтно, не се кара со деца, повлечено е и се срами да влегува во комуникација, почна да станува вознемирен, да не сака да учи, да не го сака училиштето, да не сака да чита. Не можевме да допреме до него на ниту еден начин. Истовремено, од страна на учителката беше претставен како проблематичен, иницијатор на проблеми и многу други работи кои за него не се својствени.