По повеќе од еден век истражување, од кои голем дел беа многу контроверзни, психолозите сè уште се борат да ја дефинираат интелигенцијата, а многумина се сомневаат во валидноста на тестовите дизајнирани да ја измерат. Сепак, една идеја се појави и опстојува: дека повисоките резултати на интелигенција се поврзани со побрза обработка на информации или „ментална брзина“. Но, една нова студија на истражувачи во Германија сега сугерира дека дури и ова можеби не е точно.

Објавена во списанието „Нејчр комјуникејшнс“, студијата покажува дека на луѓето со повисоки оценки за интелигенција им треба подолго време за да решат сложени проблеми, бидејќи тие се со помала веројатност да избрзаат заклучоци. Студијата, исто така, ја поврзува способноста за решавање проблеми со разликите во поврзаноста на мозокот и синхронијата помеѓу областите на мозокот.

Мајкл Ширнер од „Шарите“, универзитетскиот медицински комплекс во Берлин и неговите колеги испитувале податоци од 1.176 учесници во проектот „Хјуман конектом“, анализирајќи ја врската помеѓу резултатите на интелигенцијата и времето на реакција на тестот за расудување наречен „Пен Матрикс“, кој се состои од збир на сè потешки задачи за усогласување на шаблоните. Ова покажало дека додека луѓето со повисоки резултати на интелигенција побрзо ги решавале лесните проблеми, им било потребно подолго време за да ги решат тешките задачи, очигледно затоа што потрошиле повеќе време за да откријат скриени правила пред да дојдат до точното решение.

Потоа, истражувачите генерираа персонализирани модели на мозочна мрежа на 650 учесници, со комбинирање на податоците за мозочно поврзување од секој со општите модели на нервните кола за одлучување и работна меморија. Ова откри дека на оние на кои им било потребно подолго време да ги решат тешките задачи покажале поголема поврзаност на состојбата на мирување помеѓу фронталниот и париеталниот лобус, а исто така и поголема синхронија помеѓу овие мозочни региони.

Познато е дека фронталниот лобус игра важна улога во вниманието и донесувањето одлуки, додека париеталниот лобус се смета дека собира и интегрира сетилни информации. Студиите за скенирање на мозокот сугерираат дека интелигенцијата вклучува фронто-париетална мрежа, така што поголемата синхронија помеѓу овие региони може да одразува префронтален механизам за внимание што ја модулира обработката во париеталниот лобус.

Наодите ја оспоруваат претпоставката дека повисоката интелигенција е резултат на побрз мозок. Тие сугерираат дека побрзото не е нужно подобро, и дека под одредени околности постои компромис помеѓу брзината и точноста што резултира со подобри одлуки.

Така, иако брзото, „автоматското“ размислување соодветно за донесување одлуки за лесни задачи, побавниот и понапорен начин на сознавање, кој поддржува продолжена интеграција на релевантни информации, може да биде подобар за решавање на потешки проблеми.

Извор: Bigthink.com
Фото: Freepik