Подводниот свет во близина на брегот на Северна Австралија крие остатоци од древна земја во која некогаш живееле илјадници луѓе. Ова откритие отвора ново поглавје во разбирањето на древните цивилизации кои некогаш ги населувале сега потопените пространства. Тим на истражувачи, предводен од д-р Касих Норман од Универзитетот „Грифит“, фрла ново светло на оваа одамна изгубена област. Се смета дека заедниците што живееле на северозападниот континентален гребен биле многу приспособливи. Потонатиот континент раскажува приказна за преживување, миграција и постојано приспособување на природните промени.
Во близина на северниот брег на Австралија откриени се траги од копно, некогаш дом на половина милион луѓе. Потопениот континентален гребен се простира на 390.000 квадратни километри, што е поголема површина од денешен Нов Зеланд.
Студијата открила дека овој предел е неверојатно богат и комплексен, различен од денешниот австралиски простор, но бил населен со популации кои споделуваат слични јазични и културни изрази со оние во блиските области. Потонатиот масив бил поврзан со денешните региони Западен Арнем и Северозападен Кимберли, а неговите траги се наоѓаат под морските бранови.
Крајот на последната ледена доба пред приближно 18.000 години означил нагло зголемување на глобалните температури и последователно зголемување на нивото на морето. Како резултат на тоа, делови од античкиот суперконтинент Сахул се разделиле, создавајќи ги сегашните територии на Австралија, Нова Гвинеја и Тасманија.
Пред д-р Норман и нејзиниот тим да ја направат оваа студија, археолозите имале само теории за животот на оваа исчезната почва. Сепак, резултатите од истражувањето покажуваат дека оваа област била исклучително богата со разновидни живеалишта, вклучувајќи архипелази, реки, па дури и големо внатрешно море.
- Мозаикот од слатководни и солени подрачја понудил соодветни услови за живот. Еден од најважните аспекти на овој пејзаж беше внатрешното море Малита, кое постоело околу десет илјади години, покривајќи повеќе од 18.000 квадратни километри - велат истражувачите.
фотоизвор: US Geological Survey
Анализата покажува дека оваа област можела да издржува меѓу 50.000 и 500.000 луѓе во различни историски периоди. Најголемата густина на населеност е забележана во текот на последната ледена доба, пред околу 20.000 години, кога целиот гребен бил изложен и достапен за живот. За да ја реконструираат оваа слика од минатото, научниците користеле мапи со висока резолуција на дното на океанот, за да ги проектираат поранешните нивоа на морињата, откривајќи дека ниското ниво на морето создало архипелаг од острови што ги поврзува Сахул и индонезискиот остров Тимор. Овие острови се формирани пред 70.000 години и останале стабилни неколку милениуми, дозволувајќи им на луѓето да мигрираат од Индонезија во Австралија.
За време на последната ледена доба, поларните ледени капи се прошириле и нивото на морето паднало за 120 метри, изложувајќи ја оваа земја првпат по стотици илјади години. Меѓутоа, кога завршила ледената доба, нивото на морето повторно се зголемило, потопувајќи го регионот и принудувајќи го населението да се пресели.
Снимените усни традиции на првите нации на Австралија сведочат за овие настани, со приказни пренесувани повеќе од 10.000 години.
Извор: klik.hr
Фото: Freepik