Некои прашања се неважни, но сепак предизвикуваат љубопитност. На пример: „Која е смислата на животот?“, „Дали сме сами во вселената?“ или „Што ќе се случи ако фрлите хартиено авионче од Меѓународната вселенска станица?“
Последново прашање конечно доби одговор благодарение на двајца истражувачи од Универзитетот во Токио, Максимилиен Бертет и Коџиро Сузуки. Тие анализирале што би се случило со хартиено авионче при повторен влез во атмосферата на Земјата.
Авиончето било направено од стандардна А4-хартија, како оние што ги прават децата во училиште, но зад него стоела напредна аеродинамичка анализа. Истражувачите симулирале фрлање на авиончето од 400 километри височина, со брзина слична на орбитата на станицата, околу 7.800 метри во секунда.
На таа височина атмосферата е речиси отсутна, па авиончето може да патува без значителни пречки. До висина од 120 километри, останува стабилно токму поради недостигот на воздух. Поради својата мала балистичка вредност, авиончето брзо ја намалува брзината и за околу три и пол дена се спушта на пониска надморска височина.
На приближно 120 километри над Земјата, зголемената густина на воздухот предизвикува неконтролирано вртење и нестабилен лет. Тоа резултира со однесување што секој што фрлил хартиено авионче веднаш би го препознал, тресење, завртување и губење насока.
Фото: NASA
Но научниците не застанале тука. Кога веќе имате докторска титула по аеронаутика, зошто да не изградите вистинско авионче и да го тестирате?
Истражувачите изработиле вистински модел, со зајакната алуминиумска опашка, и го тестирале во хиперсоничен воздушен тунел на Универзитетот во Токио. Таму било изложено на струење со брзина слична на силите што владеат при реален влез во атмосфера.
Носот на авиончето се свиткал, а на краевите се појавиле траги од горење. Ако тестот траел подолго, веројатно целото ќе изгорело. Но тоа токму и било целта, да се потврди дека хартиени структури можат кратко да издржат при влез во атмосфера, пред целосно да изгорат.
И покрај едноставноста на концептот, истражувањето има реална примена. Слични лесни структури би можеле да се користат за набљудување на Земјата или други планети, при што би се елиминирала потребата од скапа опрема за враќање. На крајот од мисијата, објектот едноставно би изгорел во атмосферата.
Понекогаш науката е и инспирација и истражување, а овој експеримент го докажува токму тоа.
Извор:
Science Alert
Фото: Freepik