Овој месец се навршуваат 150 години од објавувањето на познатото дело на Фјодор Достоевски „Злосторство и казна“. Со други зборови, ова е одлична можност за да се прошират нашите знаења за рускиот класик.


Новелата е поставена во многу реален Санкт Петерсбург

Тоа е најверојатно најочигледниот факт за делото, но ако го читате оригиналниот текст или веродостоен превод, ќе видите дека Достоевски ги избришал повеќето од местата кои се споменуваат. Но, мапата би ви ги поправила сеќавањата за прочитаното.

Каменот под кој Расколников го криел пленот е вистински

Достоевски на својата жена Ана Григориевна при прошетка и го покажал каменот под кое неговиот лик си сокрил украдените предмети. Ова го потврдила Ана во нејзините мемоари.

Имињата имаат значења

Расколников доаѓа од зборот „раскол“ и е изведено од „расколники“, кое се однесува на група на расколници - старите верници, кое се оградиле од Руската православна црква во средината на 17 век. Разумикин пак, доаѓа од зборот „разум“ – што има исто значење и на македонски.

Свидригаилов вистински постоел

Не постоел на начин како што е опишан во книгата, но вистинскиот Свидригаилов бил познат во 1860-те години како „слуга“ на провинциски земјопоседник. Неговото име често се употребувало за опишување на сомнителни дилери и интриганти.

Повеќето од информациите во делото се автентични

Ова најмногу може да се забележи кога Расколников врши инспекција на документите додека седи во кафеана, како и за време на конверзацијата со полицаецот Замиотов. Инцидентот за кој тие зборуваат навистина се случил : приказната за групата од 50 фалсификатори, меѓу кои и универзитетски лектор, била објавена во „Moscow Gazette“ во 1865 година.Сметката на нервозниот соучесник кој отишол во банката предизвикала сомневање и пропаѓање на целата операција. 

Руските читатели знаат нешто за Дуња што останатите не го знаат

На крајот од делото, Дуња разговара со Сидригаилов кога тој и кажува дека нејзиниот брат е убиец. Во оригиналниот текст, таа му се обраќа во второ лице еднина, што во тогашно време се користело како форма за обраќање на членови од семејството или интимни пријатели. Со тоа, Достоевски сакал да им укаже на руските читатели дека нивната врска била подлабока.


Делото е слика за тогашниот политички радикализам во Санкт Петерсбург

Социјализмот на французинот Фурие, во тогашно време имал големо влијание, и тоа постојано се забележува и во самата книга. Нихилизмот исто така е отсликан во една од многуте тензични конверзации помеѓу Расколников и Петрович.

Достоевски е во голем дел опишан со ликот на Расколников

Делото содржи три моменти кои може да се карактеризираат како мемоари на Достоевски. Првиот е моментот кога младиот Расколников е сведок на случување кога сопственик си го убива коњот. Второ е чувството что ликот го има кога и помага на вдовицата на Мармеладов и нејзините деца. Тоа е поврзано со периодот кога Достоевски се соочувал со изречување на смртна казна заради тоа што бил осмничен дека е дел од круговите на Фурие. Бил уапсен, но само неколку минути пред казната да биде реализирана, пристигнало писмот од царот и неговата казна била изменета. На крајот, затворањето на Расколников во Сибир се поврзува со робијата на Достоевски во Омск токму заради политичките обвинувања насочени кон него.