Не треба постојано да размислуваме за тоа дека животот од ден на ден е сѐ пократок и дека ни останува сѐ помалку, туку треба да размислуваме и за тоа дали тој што живее подолго ќе може да ја зачува неговата способност да размислува, така што е доволно да се разберат и испитуваат работите што се однесуваат на спознанието за Божјите и човечките дела.

Бидејќи способноста за дишење, создавањето идеи и дејствувањето на нагоните не престанува заедно со способноста за расудување.

Напротив, прво се гаси способноста на човекот да располага со себе, да биде свесен за барањата наметнати од неговите должности, да размислува критички за работите што се случуваат во него, да му биде јасно токму тоа: дали веќе е дојдено време да го напушти овој свет и други работи од тој вид кои несомнено бараат извежбано размислување.

Затоа е потребно да побрзаме, не само затоа што сме сѐ поблиску до смртта, туку затоа што многу брзо ќе ја изгубиме способноста за разбирање и сфаќање на работите.