Секој од нас може да создаде неограничен број различни реченици на нашиот мајчин јазик. Во минатиот век, Ноам Чомски предложил теорија дека ова е овозможено од граматиката. Со други зборови, тој претпоставил дека има вродени граматички правила кои се применуваат на сите јазици. Според него, мозокот на сите луѓе создава јазик со исти правила кои Чомски ги нарекол универзална граматика.

Во следните децении се правеле анализи на јазиците за кои биле достапни податоци за да се утврди оваа универзална граматика, но како што научниците анализирале поголем број јазици, така станувало појасно дека јазиците се поразлични едни од други отколку што претходно се сметало.


Чомски ја надградил својата теорија сведувајќи ги сите јазици на принципи и параметри. Според оваа хипотеза, сите јазици делат некои граматички принципи, но може да се разликуваат во параметрите, односно во применувањето на принципите. На пример, принцип е дека во секоја реченица треба да има подмет, но правилото за задолжителното вклучување на подметот во реченицата преку збор може да се разликува од јазик до јазик.

Сепак, дури и ова не го одговорило прашањето кои граматички принципи се универзални. На почетокот од овој век, Чомски предложил дека има само 1 заеднички принцип за сите јазици, а тоа е рекурзијата, што се објаснува како способност на структурите на реченицата да бидат вметнати една во друга.


Оваа хипотеза звучела добро за објаснување на заедничката карактеристика на сите јазици, но во 2005 лингвистите објавиле истражување на амазонски јазик во кој немало вакви рекурзивни структури. Сепак, оваа хипотеза на Чомски поттикнала многу лингвисти и научници да спроведуваат истражувања за јазикот, па можеби наскоро ќе ги добиеме потребните одговори.


Извор: ed.ted.com