Емоционалното плачење е единствена човечка активност која многумина ја сметаат за катарзична и здрава форма на изразување емоции. Јапонскиот претприемач Хироки Тераи го вклучил ова верување во неговата деловна стратегија.
Имено, тој е основач на групен сервис за плачење кој ги поттикнува луѓето да ги споделат тешките моменти заедно, додека згоден маж им ги брише солзите. Оваа практика, особено популарна меѓу жените, дополнително го намалува нивото на стрес.
- Церемонијата игра исклучително важна улога во јапонската култура, без разлика дали се работи за пиење чај, уредување цвеќиња или традиционални тренинзи за самураи и карате – таа е секогаш присутна. Помага да го програмира умот и да го направи приемчив за промени - вели Дерил Томс, директор на „Плачење со згоден маж“, кој ја истражува оваа необична практика и зошто нејзиниот основач верува дека го ублажува нивото на стрес.
Томс дошол до заклучок дека жените во многу случаи биле тие што го иницирале разводот. Со оглед на тоа што многу мажи работат повеќе од 14 часа на ден, често дури и за време на викендите, паузата од работа за нив често вклучува активности како играње голф или лежење по цел ден за да се подготват за претстојната работна недела. И токму поради сето ова, „службата за плачење“ стана толку успешна кај жените. Иако првично било замислено да ги поддржува разведените жени, тој подоцна откри дека и другите имаат корист од тоа.
Но, зошто убав маж?
Томс вели дека многу луѓе се однесуваат различно околу луѓето што ги привлекуваат, а одредени искуства емотивно се зголемуваат кога околу вас е некој што ќе го сметате за привлечен.
- Во моментот кога згоден маж ќе им ги избрише солзите се случуваат две работи: зениците се шират и срцето чука побрзо. Радоста што жените ја чувствуваат откако ќе доживеат сесија за плачење е навистина опиплива. Потоа сите се насмеани, полни со ентузијазам и опуштени - вели Томс.
За оние во западните општества, оваа практика може да изгледа прилично чудна бидејќи плачењето е најнормалната работа. Но, во многу култури низ светот покажувањето тага или гнев се смета за табу-тема, а обредите на премин кон машкоста диктираат дека емоциите мора да се потиснат, па дури и да се избришат. Според претходните истражувања, Јапонците се меѓу 37. националности кои најмалку се склони да плачат во тешки животни ситуации. За Американците, пак, се тврди спротивното.
- Во јапонското општество милиони луѓе - особено жени кои успеале да изградат кариера, немаат партнер кој ќе ги поддржи кога ќе се вратат дома, па на крајот од денот имаат одредена емоционална потреба која често останува неисполнета - вели Томс. Тој додава дека во другите култури со повеќе виртуелни и помалку реални физички односи ќе има сѐ поголема потреба од оваа услуга.
Извор:
Putnikofer.hr
Фото: Freepik