Иако сите донекаде заборавивме на пандемијата на коронавирусот, одговорот на клучното прашање зошто некои луѓе се заразуваа по неколку пати, а други ниту еднаш, конечно е пронајден.
Универзитетскиот колеџ и Кралскиот колеџ од Лондон и Институтот „Велком Сангер“ спровеле истражување во кое ги изложиле волонтерите, под контролирани услови, на вирусот САРС-КоВ-2, кој предизвикува ковид-19, и ја проучувале нивната реакција до најмалите детали.
Студијата, објавена во списанието „Природа“, вклучува невакцинирани доброволци кои немале историја на закрепнување од ковид-19. Тие биле изложени на мала количина од оригиналниот вирус преку назален спреј. Волонтерите потоа биле ставени во карантин, каде што биле внимателно следени и редовно тестирани, а нивните примероци биле анализирани во контролирани и безбедни услови. Освен крв, биле земени примероци од 16 доброволци од ткивото помеѓу носот и грлото. Тестовите се правеле пред изложување на вирусот и повторно, во одредени интервали, по изложувањето.
Анализа
Примероците потоа биле обработени и анализирани со помош на технологија за секвенционирање на една клетка и било можно да се извлече и анализира генетскиот материјал на секоја поединечна клетка. Благодарение на оваа напредна технологија, развојот на болеста можел детално да се следи од фазата на прединфекција до закрепнување.
И покрај фактот дека волонтерите биле изложени на иста доза на вирусот, не сите подоцна биле позитивни на тестот за ковид.
Научниците ги класифицирале волонтерите во три посебни групи. Шест доброволци развиле типична блага форма на болеста и биле позитивни на ковид неколку дена, откако се појавиле првите симптоми. Оваа група се нарекува „група на постојана инфекција“. Од преостанатите десет доброволци кои не развиле веднаш инфекција, што значи дека некако се ослободиле од вирусот во многу рана фаза, тројца развиле среднорочна инфекција, со повремени позитивни тестови за вирусот и ограничени симптоми. Таа група била наречена „група на минливи инфекции“.
Останатите седум доброволци останале негативни на сите тестови и никогаш не развиле никакви симптоми. Оваа група била наречена „група на абортирани инфекции“. Ова е и прва потврда за абортусни инфекции, за кои претходно немаше докази.
И покрај различните резултати, учесниците во студијата од сите групи имале одреден специфичен нов имунолошки одговор, вклучувајќи ги и оние чиј имунолошки систем ја спречил инфекцијата.
Нешто сосема поинакво
Научниците потоа го измериле времето до почетокот на клеточната реакција во сите три групи и забележале различни модели. На пример, кај доброволци кај кои вирусот бил откриен само накратко, забележана е многу силна и непосредна акумулација на имунолошките клетки во носот само еден ден по инфекцијата.
Нешто сосема различно се случило во групата на перзистентна инфекција, каде што бил забележан подоцнежен имунолошки одговор, кој започнал по околу пет дена од инфекцијата, што му овозможило на вирусот да се насели во телото. Кај овие луѓе клетките стимулирани од клучниот имунолошки одговор биле откриени и во крвта и во носот. Овој одговор, наречен „одговор на интерферон“, е еден од начините на кои нашето тело му сигнализира на имунолошкиот систем да се бори против вирусите и другите инфекции. Она што било изненадувачки е што одговорот најпрво бил откриен во крвта, а потоа во носот, што сугерира дека имунолошкиот одговор од носот се шири многу брзо.
Конечно, кај волонтерите кои не развиле перзистентна инфекција, откриен е посебен ген наречен „HLA-DQA2“, кој може да се користи како маркер за заштита. Оваа информација би можела да биде многу корисна за идентификување на оние лица што најверојатно ќе бидат заштитени од тешка форма на ковид.
Оваа студија има значителни импликации за идните форми на третман и развој на вакцини и е многу важен чекор кон подобра подготвеност за следната пандемија.
Извор: jutarnji.hr
Фото: Freepik