Но, покрај природно хумористичниот вработен или шеф, има други чии неумесни шеги можат да ги стаписаат колегите.

Според тоа, колку, истовремено, вистинскиот хумор помага во подобрување на работната средина и на положбата на оној што е добар во тоа?

Стивен Карлајл, претседателот на „Џенерал моторс“ во Канада, шета низ централата на компанијата во Онтарио, споделува шеги и користи хумор за да се поврзе со своите вработени.

„Верувам дека смислата за хумор е дел од пакетот атрибути за добро раководење“, вели Карлајл. „Им помага на луѓето да се чувствуваат поудобно, да бидат поопуштени, а со тоа и поефективни во својата работа.“

Ваквата практика на Карлајл е нешто што професорот по бизнис Морис Швајцер внимателно го препорачува.

Професорот Швајцер неодамна учествуваше како коавтор во една студија со наслов „Ризичен бизнис: кога хуморот го зголемува или го намалува угледот“.

Студијата открила дека работник или шеф кој успешно користи хумор се смета за самоуверен и компетентен, што за возврат му го зголемува угледот.

„Во работната средина луѓето се угледуваат на тој што е самоуверен“, вели проф. Швајцер. „Да се биде забавен значи да се преземе ризик, а ризикувањето изразува самодоверба“.

Но, дали работниците сметаат дека хумористичните колеги се покомпетентни во нивната работа?

Според Швајцер, споделувањето добри шеги иманентно значи поседување интелект и емпатија, што ги тера колегите да веруваат дека таа личност има високо ниво на компетенција во својата дејност.   

„Да можеш да се шегуваш значи да ги земаш предвид сфаќањата на луѓето и тоа што според нив е смешно“, објаснува тој.

Швајцер додава дека и личноста што кажува несоодветни шеги, било да се навредливи било несмешни, сепак се смета за самоуверена, но, исто така, и некомпетентна.

Дополнително, шегувањето на работа може да ги совлада негативните нуспојави од стресната работа.