Се чини дека е широко прифатено дека бубачките не можат да почувствуваат болка. Поради ова, инсектите ја немаат истата заштита што ја имаат 'рбетниците кога станува збор за научни истражувања. По години верување во оваа претпоставка и по многу студии кои ги изложиле инсектите на средини што предизвикуваат штети, сега постојат докази дека инсектите би можеле да чувствуваат болка.

Во трудот објавен од „Просидингс оф д ројал сосајети би“, тројца истражувачи тврдат дека инсектите имаат контрола врз биолошкото однесување наречено ноцицепција, слично на тоа како што го прават 'рбетниците. Ноцицепцијата е откривање потенцијални или штетни стимули и може да се поврзе со чувството на болка.

Иако ноцицепцијата и болката не се иста работа, ние немаме целосно разбирање за односот помеѓу двете кај животните. Ова ги наведува авторите Матилда Гибонс, Саједех Сарлак и Ларс Читка да заземат став дека да се има опаѓачка контрола врз ноцицепцијата е синоним за да се има опаѓачка контрола над болката.

Надолната контрола на ноцицепцијата е важна за преживување, дозволувајќи им на животните да ја инхибираат или да ѝ дадат приоритет на ноцицепцијата во различни ситуации. Пример што студијата го користи за да го покаже ова однесување е кога животно е повредено во тепачка. Кога сè уште е во борба, умереноста на ноцицептивните процеси ќе му овозможи на животното да продолжи да се бори. По завршувањето на борбата кога животното е безбедно, овозможен е прилив на ноцицептивна обработка. Ова потоа му овозможува на животното правилно да ја разбере сериозноста на штетата и да ги заштити своите повреди.

Истражувачите потоа ги разгледале реакциите на инсектите на трауматски настани за да видат дали ја поседуваат истата адаптација на високо ниво на болни ситуации. Тие откриле дека инсектите произведуваат одредени невропептиди кои би можеле да дејствуваат како супресори на болка, слично на тоа како луѓето произведуваат опијати. Тие, исто така, откриле дека кога се соочуваат со одредени закани, инсектите можат да станат почувствителни. Нивното истражување ја нагласува ситуацијата кога овошните мушички се постојано изложени на топлина, а потоа почнуваат да имаат побрзо време на одговор на изложеност на топлина.

Примерот што обично се користи за да означи дека инсектите не чувствуваат болка всушност може да значи спротивно, тврдат тие. Кога се парат, женките богомолки неславно го јадат својот партнер. Мажјакот одговара со продолжување на парењето, дури и кога неговиот типичен одговор на јадењето би бил напад.

Истражувачите забележуваат дека мажјакот веројатно реагира на овој начин за зацврстување на сите богомолки; женката која има правилна исхрана ќе резултира со поздраво потомство.

- Ова покажува дека инсектите можат да им дадат приоритет на други потреби во однесувањето, како и да ги намалат ноцицептивните процеси за да го направат тоа - велат истражувачите.

Студијата заклучува дека иако сè уште не е докажано дека бубачките можат да чувствуваат болка, нејзините наоди покажуваат дека треба да се направат повеќе истражувања за да бидат сигурни. Исто така, се наведува дека понатамошното истражување треба да има цел да разјасни дали треба да им се овозможи етичка заштита на инсектите во услови кои потенцијално предизвикуваат штети, како што се земјоделството и истражувањето.

Извор: Mymodernmet.com
Фото: Freepik