Кога во општеството се споменуваат изразите вознемиреност, емоционална исцрпеност и стрес, повеќето луѓе кимаат со главата како тоа да е нормален и составен дел од животот на луѓето во 21 век. Можеби е така, но тоа не значи дека треба да ги прифаќаме како нова нормалност, особено поради фактот дека овие состојби имаат тенденција да се влошуваат и да предизвикаат многу поголеми проблеми што можат да влијаат врз функционирањето на нашето тело. Да се бориме сами со себе и да прифатиме дека ни треба помош е половина од работата.
Доживувањето стрес е субјективна категорија, што значи дека различни луѓе можат различно да реагираат на истиот
стрес. Овие разлики се должат на различни начини на размислување во стресни ситуации.
Прифаќањето на разликите во разбирањето на сопствената и туѓата реалност е голем чекор кон разбирање на проблемот и сфаќање дека нема лице во непосредната околина што може да го реши. Ако не сте подготвени да побарате стручна помош, за борбата против психолошката состојба, најмногу сте си потребни вие.
Кога ќе престанеме да се обидуваме да бидеме совршени, всушност, можеме да бидеме и подобри
Преплавени сме со совршени слики од животот на другите луѓе на социјалните мрежи, во книжарниците има посебна полица која вреска со своите шарени наслови за тоа како може да ни ги спаси животите, додека околината може да ја уништи вашата психа со најдобри намери. Јадете здраво, медитирајте, станете рано, тренирајте, бидете проактивни, бидете одговорни, патувајте, бидете социјално свесни, бидете добар колега, добар шеф, бидете добро дете, сопруг, сопруга, родител. Списокот е бесконечен и почнува со „разбуди се“. И што ако не сакаме или не можеме? Ако на нашето тело му е потребно да стане подоцна наутро, или таа медитација нѐ прави непријатни или денес едноставно не ни е денот кога треба да бидеме насмеани и љубезни кон сите? Спознавањето и прифаќањето на себеси ви дава слобода и ваша одговорност е како ја користите таа слобода. Не треба да бидете совршени во очите на другите за да бидете совршени за себе.
Фото: Pixabay
Обрнете внимание на она што оди добро, а не само на лошото
Човечко суштество е збир од навики. Многу често знаеме дека сме консументи на сè во нашето опкружување и дека многу малку работи ги чувствуваме додека не тргнат наопаку. Стремежот кон нешто подобро, желбата за напредок и напорот прават да ги сфаќаме работите што веќе ги имаме како да ни припаѓаат по некое божествено право. Потоа доаѓаме до ситуацијата кога навидум имаме сè, а чувството на празнина нè уништува и сакаме повеќе, но во најголем дел од времето не можеме да дефинираме што сакаме. Во ред е да се стремите кон повисоки цели, но која е целта ако не уживате во она што веќе сте го постигнале?
Незадоволството е шанса за закрепнување
Среќата се тренира, не се подразбира. Стресот ни кажува дека нашите емоции не се на место, дека психолошката состојба не ни е во хармонија и без тоа никогаш не би можеле сами да разбереме дека занимавањето со себеси е всушност неопходна дисциплина. Ако го гледате стресот како можност наместо како товар, зарем тоа не е начин да се чувствувате малку подобро?
Извор:
Bizlife.rs
Фото: Pixabay