Како што се приближувал крајот на Втората светска војна, во текот на 1945 година, советската војска напредувала кон Берлин. По самоубиството на водачот и урнисаниот морал, нацистите западнале во лоша состојба. Но, сè уште постоеле работи што им биле предност. Една од нив била и зградата наречена „Флактурн тиргартен“, односно „Зу флак тауер“.

Откако британските воздушни сили – РАФ го бомбардираа Берлин во 1940 година фрлајќи речиси 200 бомби врз градот, Хитлер почнал да размислува како да се одбрани од вакви воздушни напади. На тој проблем му пристапиле на два начина. Во исто време почнале да ги напаѓаат британските градови со надеж дека така би ги развлекле силите на РАФ за да ја намалат нивната сила, а почнале и да ја подобруваат одбраната на градовите, пишува „Popular Mechanics“.

И тогаш се родил планот за изградба на зграда „со мешовита намена“, како што би ја нарекле денешните дизајнери. Така биле изградени кули со напаѓачка и одбранбена функција. Најистакнатиот пример бил „Зу тауер“, изградена во 1941 година. Така била наречена со оглед на близината на градската зоолошка градина, објаснуваат од јутјуб-каналот на Real Engineering.

Тоа била кула со висина на зграда со 13 ката, изработена од армиран бетон.

На покривот биле поставени противпешадиски пушки, а на третиот крак имало болница со 85 кревети. На врвот се наоѓале четири 1,8 двојни носачи „Флак 40“, со поддршка на пушки од 20 мм и 37 мм на платформите. Осум метри бетон ги штителе надворешните страни на кулите, а пет метри го штителе врвот. Зданието имало полн капацитет да прими речиси 350 војници и 15.000 луѓе.

Кога Советите влегле во градот, од кулите им се заканувале со противавионско оружје вперено во тенковите на Црвената армија. Условите во кулите воопшто не биле пријатни, со малку воздух и вода за пиење, но одбраната издржала. Советите останале во заливот, а нивните напори за напредување кон Рајхстагот биле неуспешни.

Но, кулите со своите ограничени можности не можеле многу да издржат. Непропустливата кула сепак не можела да го спречи напредувањето на Советите кон Рајхстагот. На силите што беа внатре им дозволиле да се предадат, иако нацистичката команда можела да го одложи предавањето сè додека голем број војници не се повлекле од Берлин.

Неколку години подоцна, во текот на сојузничката контрола врз Берлин, „Зу кулата“ паднала во рацете на Британците. Тие, знаејќи ја намената за која била изградена, ја разнеле. И не им било лесно, успеале во таа намера од третиот обид, употребувајќи голема количина динамит. На крајот констатирале дека употребиле вкупно 35 тони динамит за да ја уништат кулата.

На тоа место сега се наоѓа берлинската зоолошка градина.