Секој крај овозможува нов почеток. Класичната ера на европскиот уметнички филм конечно заврши во 1980-те со смртта и/или пензионирањето на повеќето од клучните фигури од тоа време и со промените на технологијата кои ја осудија традиционалната уметничка куќа како што е театарот. Сепак, 90-те овозможија повторно раѓање на многу други начини.

Старите мајстори ги нема, меѓутоа кино уметноста и многу други нови кинематографери се појавија со нови идеи. Исто така, технологијата која помогна да заврши една ера го олесни започнувањето на друга ера, како што надоаѓаа нови поекономични методи за создавање на филмот.

Новите пазари за видео и кабелска телевизија исто така помогнаа за попрофитабилна продукција. Листата во продолжение ќе се обиде да ви покаже колку беше живо киното во Европа во таа деценија.  На листата се најде и македонскиот „Пред дождот“ на Милчо Манчевски.