Саргасовото Море, кое се наоѓа во северниот дел на Атлантикот, има уникатни граници дефинирани со океани наместо со копно. Нема плажи што можете да ги посетите бидејќи е ограничено само со океански струи. И веројатно не би ни сакале да го посетите. Површината е покриена со непријатна кафеаво-жолта морска трева (саргасум) и е дом на голем остров со отпад, познат како Северноатлантско ѓубре. Сепак, Саргасовото Море има еколошко, историско и културно значење.
Посебна организација, основана за да го зачува ова извонредно море, го нарекува „рај за биолошка разновидност“, што е од клучно значење за северноатлантскиот екосистем. Комисијата за Саргасовото Море забележува дека загрозените видови јагули мигрираат овде за да се размножуваат, додека китовите, туната и другите риби минуваат низ областа.
Саргасовото Море ги поддржува животните циклуси на многу загрозени видови, вклучувајќи ги ајкулата и неколку видови желки. Познатиот морски биолог д-р Силвија Ерл го нарекува „златна пловечка прашума“.
Колумбо бил првиот што снимил средба со тревата саргасум за време на неговата експедиција во 1492 година. Неговите морнари се плашеле дека ќе се заплеткаат во алги или дека мирните мориња (бонака) ќе го спречат нивното враќање во Шпанија. Овие стравови станале дел од науката, а поврзаноста со Бермудскиот триаголник дополнително ја зголемила неговата слава.
Бермудскиот триаголник, познат по ненадејните исчезнувања на авиони и бродови, се наоѓа во југозападниот дел на Саргасовото Море, помеѓу Бермуда, Флорида и Порторико. Саргасовото Море постои благодарение на четири струи: Северноатлантска струја на север, Канарска струја на исток, Северноатлантска екваторијална струја на југ и Антилска струја на запад.
Ситуацијата се влошува
Овие струи, познати како океански вители, ја заробуваат водата во нив создавајќи го она што Жил Верн го опишал како „совршено езеро на отворениот Атлантик“. За жал, ова „езеро“ денес е далеку од совршено. Саргасовото Море се соочува со закани како што се подводна бучава, оштетување на простирката од саргасум, хемиско загадување, прекумерен риболов, пловечки отпад и климатски промени.
Се проценува дека овој огромен отпад се протега на стотици километри и содржи околу 200.000 парчиња отпад на квадратен километар.
Една нова студија, објавена на 8 декември, покажала дека морето е потопло, посолено и покисело од 1954 година, што може да има сериозни последици врз другите океански системи.
Главниот автор на извештајот, хемискиот океанограф Николас Бејтс, предупредил дека океанот е најтопол во последните милиони години, што може да доведе до значителни промени во локалниот морски живот и глобалниот воден циклус - што ќе влијае врз обрасците на дождот и сушата. Бејтс вели дека глобалното затоплување можеби веќе достигнало точка од која нема враќање.
Извор: klik.hr
Фото: YouTube screenshot