Во повеќето земји спиењето на работа не само што е срамно, туку може и да ја изгубите работата. Но, во Јапонија спиењето во канцеларија е вообичаено, дури и општествено прифатено.
Всушност, тоа често се гледа како знак за трудољубивост, по линијата на „личноста е толку посветена на својата работа што работела до согорување“.
Едно истражување покажува дека просечниот Јапонец спие само 6 часа и 35 минути секоја вечер, поради што повеќето заспиваат додека патуваат, на работа, во паркови, кафулиња, книжарници, трговски центри или на кое било јавно место.
Никој не знае подобро за инемури од д-р Брижит Штегер, научничка од Универзитетот во Кембриџ, која ја проучува јапонската култура.
- Првпат се сретнав со овие интригантни ставови за спиењето за време на мојот прв престој во Јапонија кон крајот на 80-тите години - пишува таа во статија за Би-би-си.
Фото: Freepik
Во овој период на повоен економски просперитет, нацијата стекнала репутација на вредна нација која нема време за спиење. Луѓето работеле многу часови, а потоа дремнувале за време на долгото патување до дома. Учениците останувале будни до доцна во ноќта, а потоа спиеле на часовите следното утро.
Интересно, постојат и одредени правила за инемури. Значи, ако сте нов во компанијата и треба да покажете колку активно сте вклучени, не можете да спиете. Но, ако имате 40 или 50 години и сте на тоа работно место долго време, можете да спиете. Колку повисоко сте на социјалната скала, толку повеќе можете да спиете.
Постојат неколку „блиски роднини“ на културата инемури кои можат да се најдат во други земји, како што се шпанската сиеста, кратка дремка во раните попладневни часови, често по пладневниот оброк, и италијанското рипосо, продолжена пауза за ручек во траење од 2-3 часа дозволувајќи им на луѓето да дремнат.
Во последните години практиката на спиење на работното место доби поддршка од многу компании низ светот, како „Гугл“, „Епл“, „Најк“, „Опел“, „Проктер и Гембл“ и тие обезбедуваат посебни соби за спиење за вработените.
Извор:
24sedam.rs
Фото: Freepik