Животот понекогаш поставува високи барања за нашата интелигенција и креативност. На пример, како да дојдеме до решение за проект што ќе ни даде можност конечно да смислиме и да направиме нешто поинакво и повозбудливо. И зошто најдобрите идеи ни доаѓаат на ум кога не ги очекуваме - на пример под туш.

Во посебни ситуации се потребни добри, креативни идеи и би било убаво да ни дојдат со притискање копче во одлучувачкиот момент. Но, главно не оди така. Напротив, често се чини дека ништо паметно не ни паѓа на ум кога добро размислуваме и се обидуваме да најдеме решение.

Но, ако се ослободиме од проблемот и направиме нешто сосема друго, на пример, да прошетаме, да зготвиме нешто, да запознаеме други луѓе, без разлика дали се облекуваме или се тушираме, наеднаш од ведро небо ни доаѓа инспирација. И веројатно немаме ништо при рака за да ја забележиме таа идеја.

Два различни начина на кои функционира нашиот мозок

Според д-р Корте, кој го истражува мозокот, опишаниот феномен вклучува две различни мрежи во кои нашиот мозок може да работи: мрежата на внимание или концентрација, од една страна, и мрежата на мечтаење, од друга страна.

- Кога нашата мрежа за внимание е активна, нашиот преден лобус е особено активен - вели Мартин Корте. Сјае како батериска ламба во нашиот мозок и бара релевантни информации што можеме да ги користиме за да ги решиме проблемите. Фронталниот лобус се фокусира на големите, добро развиени и често користени патеки за податоци во нашиот мозок, бидејќи тука најверојатно ќе го најдеме одговорот. Но, токму тоа е финтата: имено, најперспективните решенија не се секогаш најгенијалните или најкреативните.


Во оваа состојба, која исто така се нарекува основна состојба, нашиот фронтален лобус е многу помалку активен отколку кога е во режим на внимание. Од друга страна, умерена активност може да се забележи во сите области на мозокот, особено во оние области што не се одговорни за интеракција со надворешниот свет, но ги регулираат внатрешните работи, на пример, за да можеме да ја чувствуваме и да одговориме на нашата состојба.

Додека се концентрираме, таканаречените гама-бранови се движат низ нашиот мозок со брзина до 40 херци, а во мечтаењето, многу побавните алфа-бранови се движат со само 8 до 12 херци. А она што можеби е најважната разлика во овој контекст:

- Во оваа основна состојба, активноста во нашиот мозок не е фокусирана, туку дифузна - вели Мартин Корте. Како резултат на тоа, информациите можат да се вмрежуваат во нашиот склад за податоци речиси случајно, т.е. може да се појават асоцијации кои никогаш не би се споиле во концентрирана состојба.

Дали целосната релаксација е тајниот мастер-план?

Ако мислите да стоите со часови под туш и да чекате големо просветлување, немојте да го правите тоа. Имено, веројатно би имале повеќе нови проблеми отколку брилијантни идеи (поголема сметка за вода).

- За да дојдеме до добри идеи, прво мора точно да се идентификува проблемот, да се среди кои прашања се релевантни за решението и да се открие како другите луѓе го решиле овој проблем - вели д-р Корте.

Постои уште една работа што треба да се земе предвид пред да го направиме нашиот постојан избор: за нашиот опуштен мозок да може да ги поврзе информациите на оригинален, креативен начин, мора да постои одредена база на информации од која може да црпи, односно ни најгенијалниот готвач не може да ни послужи најдобро мени ако фрижидерот е празен.

- За да се биде креативен во една област, потребно е да се исполнат неколку услови, а еден од нив е да се има одредена стручност во таа област - вели Мартин Корте.

Значи, ако сакаме да развиваме креативни идеи, би било идеално да бидеме подготвени и способни да се концентрираме и да вложиме труд, како и одвреме-навреме да се опуштиме.

Извор: 24sedam.rs
Фото: Pexels