Набљудувањето на ноќното небо е активност што луѓето ја прават илјадници години. Отсекогаш постоело нешто мистериозно, привлечно и неодоливо во треперењето на милиони ѕвезди, движењето на небесните тела или едноставно фактот дека ноќното небо никогаш не изгледа сосема исто.

Дури и денес научниците го проучуваат ноќното небо и што се наоѓа надвор од таа прва „видлива линија“ што можеме да ја проучуваме со голо око со еднаков ентузијазам. Но, врската меѓу луѓето и ноќното небо оди многу подлабоко од едноставно набљудување или користење на позициите на ѕвездите за навигација.

Ѕвезденото небо одигра важна улога во развојот на човечката култура, религиите и општеството во целина. Но, дали знаете дека има влијание и врз човечката психа?

Во 2003 година, американскиот психолог Вилијам Кели спровел мало истражување врз 46 студенти за нивните чувства при набљудување на ноќното небо. Многумина признале дека редовно гледаат нагоре по зајдисонце за да ги гледаат ѕвездите, а Кели открил дека таа активност има смирувачки ефект врз многумина.

Тој се сомневал дека постои некаква емотивна врска со ноќното небо. Оваа емотивна врска тој ја нарекол „нокткаеладор“, што всушност на латински значи „восхит на ноќното небо“. Продолжувајќи со своето истражување, Кели ја докажал врската помеѓу ноќното небо и човечката психа и сугерирал дека постои еден вид хипнотичка врска со ноќното небо.

Истражувањата покажаа дека набљудувањето на ноќното небо делува како еден вид естетски сложен хипнотички стимул. За некои луѓе подлабоката интеракција со ноќното небо е начин да ја регулираат сопствената психа. На крајот на краиштата, набљудувањето на ноќното небо промовира позитивно расположение и го намалува чувството на стрес, а луѓето кои редовно го набљудуваат ноќното небо развиваат интензивна врска со него.

Но, Кели забележал дека не сите луѓе ја развиваат таа интензивна врска. Оние кои го доживуваат „нокткаеладор“ се подобри во толерирањето на несигурноста и нејаснотијата, тие се покреативни и подобри во решавањето на проблемите од другите.

Кристофер Барнс и Холи-Ен Пасмор од Универзитетот во Дерби и Едмонтон во истражување од 2024 година покажале дека врската помеѓу човечкта психа и ноќното небо е посилна отколку се мислеше. Тие го развиле индексот за поврзување со ноќното небо, кој ја мери поврзаноста на луѓето со ноќното небо, без оглед на психолошките ставови. Така, тие откриле дека луѓето кои имаат силна врска со ноќното небо исто така имаат поголема веројатност да бидат ментално стабилни и посреќни. Но, и дека луѓето кои живеат во области со силно светлосно загадување, односно каде е тешко да се набљудува ноќното небо, всушност ја губат таа врска со него.

Пошироко гледано, била забележана значајна врска помеѓу поврзаноста на ноќното небо и благосостојбата. Затоа поврзаноста со ноќното небо е важна бидејќи е поврзана со значителни придобивки за менталното здравје и среќата на човекот. Ова откритие е во согласност со пошироката литература за поврзаноста со природата, каде што има добро воспоставени врски со менталната и физичката благосостојба, како и со среќата.

Чувството поврзано со природата може да им даде на поединците чувство за цел и смисла во животот. Кога луѓето излегуваат под ноќното небо, тоа може да биде од различни причини, но оние што даваат цел може дополнително да ја подобрат врската што луѓето ја чувствуваат со природната средина вклучувајќи го и небото. Во текот на ноќта, веројатно ќе има многу небесни феномени кои имаат потенцијал да создадат извонредни искуства кои се исполнети со чудење и да го зајакнат нивното чувство за поврзаност.

Извор: Zimo.dnevnik.hr
Фото: Freepik