Пред еден век, еден млад швајцарски физичар кој направил револуција во физиката со своите откритија за врската помеѓу просторот и времето, развил ново разбирање за гравитацијата. Во 1915 година, Алберт Ајнштајн ја објавил својата теорија за релативноста, во која гравитацијата е основен дел од врската време-простор. Со теоријата имало и равенки кои ја покажувале врската со енергијата, материјата и радијацијата присутни во одреден регион.

Денес, 100 години подоцна, ајнштајновата теорија за гравитација останува столб на модерната физика и ги поминало сите тестови на кои се сетиле научниците. Но, до неодамна не беше возможно правењето експерименти за тестирање на теоријата во екстремни услови. Денес, научниците ја имаат технологијата со која може да започнат да бараат доказ кој би можел да открие една нова поразвиена физика.

Генералната релативност не ја опишува гравитацијата како сила, како што ја опишал физичарот Исак Њутн, туку како искривување на просторот и времето поради масата на телата. Земјата кружи околу Сонцето затоа што ѕвездата ја извиткува врската време-простор, не затоа што Земјата е привлечена од него.

Теоријата на Ајнштајн носела луди предвидувања, како можноста за постоењето на црни дупки, кои ја извиткуваат врската простор-време дотолку што ништо внатре, дури ниту светлината, може да избега. Теоријата претставува и основа за моментално прифатеното мислење дека универзумот се шири и забрзува. Оваа теорија била потврдена со бројни набљудувања.


Самиот Ајнштајн ја искористил теоријата за да го превиди орбиталното движење на Меркур, кое не можело да биде објаснето со законите на Њутн. Неговата теорија предвидела и дека тело доволно големо може да ја извитка светлината, што било забележано од астрономите. Сепак, иако немало доказ за неточноста на теоријата, важно е да се тестира истата во околности во која не била тестирана.

Научниците би сакале да ја тестираат теоријата во разбранувањата во простор-времето, познати како гравитациони бранови. Овие може да се појават како последица на големи настани како спојување на две големи тела, како црни дупки или неутронски ѕвезди.

Постои голема шанса за директно откривање на гравитациони бранови во следните две години. Се користат ласери за откривање на минималните дисторции во два детектори низ кои поминуваат разбранувањата.

Проектот започнал во 2002 година и не биле пронајдени гравитациони бранови. Во 2010 година, проектот бил прекинат, а подоцна годинава се започнува со него одново, и тоа со понапредна технологија која може да го забрза процесот.

Доколку научниците откријат гравитациони бранови може да се докаже вистинитоста на теоријата на Ајнштајн.