Понекогаш се разболуваме во незгодно време - пред многу важен состанок на работа, пред свадба на добар пријател, пред состанок со личноста во која сме вљубени и слично.

Но, одењето на настан со заразна болест може да има многу негативни социјални последици. На пример, гостите на свадбата може да мислат дека личноста која постојано кива и кашла е егоистична и неодговорна бидејќи може да ги зарази.

Ова е причината што многу луѓе кои присуствуваат на социјални собири, знаејќи дека имаат вирус, кријат дека се болни. Ова може да премине од едноставно занемарување да им се каже на другите луѓе за благата покачена температура до активно лажење, на пример, дека кивањето се должи на алергија, а не инфекција.

За жал, криењето на болеста може да има тешки последици кај другите луѓе, особено кај оние со имунолошки нарушувања или кај ранливите постари лица.

И покрај високата релевантност за пренос на заразни болести, не се знае многу за психологијата зошто и кога луѓето лажат и кријат дека имаат инфекција.

Затоа, ново истражување се фокусира да одговори на овие прашања. Истражувањето се состоело од 10 различни експерименти во кои прикривањето инфекција било испитувано кај различни групи луѓе како студенти, здравствени работници и работници. Повеќе од 4.000 волонтери дале податоци за истражувањето, со што резултатите се доста стабилни и доверливи.

Ова се главните научни сознанија од истражувањето.

1. Околу 75 отсто од луѓето кријат дека имаат инфекција

Процентот на луѓе што признале дека понекогаш кријат дека имаат инфекција бил изненадувачки висок: во 10 експерименти од истражувањето процентот бил помеѓу 53 и 85 отсто. Просечниот процент бил 75. Така што, три од четири луѓе понекогаш кријат дека се болни кога се среќаваат со други луѓе.

2. Постојат два начина за прикривање на инфекцијата

Научниците пронашле два главни начина за прикривање на инфекцијата. Првиот е таканареченото „испуштање“, односно едноставно лицето не ја споменува темата за инфекции, болести и се преправа дека сѐ е во ред. Вториот начин е „комисии“, односно активно прикривање на симптомите на инфекцијата и лажење. Истражувањето покажа дека двата типа се вообичаени.

3. Постојат 4 главни психолошки мотивации за прикривање на инфекцијата

Научниците идентификувале 4 главни психолошки мотиви зошто луѓето ја кријат инфекцијата. Два најчести се „давање приоритет на себеси“ (пријавено кај 46 отсто од волонтерите) и „училишни или работни проблеми“ (пријавено кај 46 отсто од волонтерите). Кај првиот мотив се вклучени неволност да се откаже состанокот за кој личноста чекала долго време, додека проблемите на училиште или на работа вклучуваат работи како што е несакање да го пропуштат часот пред тест. Другите два психолошки мотиви се поретки, на пример „давање приоритет на другите“ (несакање другите луѓе да се грижат) и тоа дека болните вработени треба да бараат боледување.

4. Луѓето почесто лажат за нискоризичните инфекции

Во зависност од нивниот тип, инфекциите може да бидат од низок ризик за повеќето луѓе (на пример, обична настинка) или да имаат тешки последици како смрт или доживотно оштетување.

Во еден експеримент од волонтерите било побарано да замислат прикривање на инфекции со низок, среден или висок ризик за другите луѓе. Резултатите покажале дека кај луѓето е поголема веројатноста да кријат нискоризични, благи инфекции отколку поризични.

Извор: Psychologytoday.com
Фото: Freepik