И покрај медицинските напори да се добие војната против дебелината, голем број луѓе низ светот се' уште се борат со неа.

Се уште не постои пилула која би им помогнала на луѓето да изгубат телесна тежина. Традиционалните пристапи како што се исхраната и вежбањето можат да функционираат краткорочно, но луѓето речиси неизбежно ја враќаат тежината. Клинички испитувања за операции за губење на тежината покажаа некои подобрувања кај луѓето со дијабетес, но не и во смртност, рак и кардиоваскуларните болести.

Ако постои „пилула“ - решение за тежината - тогаш тоа е промената на состојбата на мозокот, особено примитивните области на мозокот, односно „емоционалниот мозок“. Овие области го контролираат стресот и нашите емоции „подгреани“ од стресот, како и нашите мисли и однесувања. Тие можат да се менуваат, па имаме можност да се справиме со коренот на проблемите поврзан со стресот, вклучувајќи ја и дебелината. Додека некоја дебелина или тежина е предизвикана од генетиката, се' повеќе и повеќе истражувања покажуваат дека стресот игра голема улога во зголемувањето на телесната тежина. Многу луѓе кои се наоѓаат под стрес се насочуваат кон храната како утеха.

Емоционалниот мозок е централна команда за тежината. Тука се вклучени стравовите, наградите и центрите за глад. Кога мозокот е под стрес, сите три центри промовираат прејадување и зголемување на телесната тежина.

Со тоа што стресот се зголемува, се зголемува и гладот за јаглехидрати, и се намалува стапката на метаболизмот, со што добиваме тежина.

Првиот чекор за преземање на контрола врз нашата средина е да го ослободиме од стрес нашиот емоционален мозок. Во емотивен тренинг на мозокот, се ослободува стресот со проверка неколку пати во текот на денот, идентификувајќи го нивото на стресот преку користење на „спирала“ за одредување на благосостојбата.

Постојат пет нивоа на стрес и пет алатки. За да се добие идејата како тие функционираат, земете здив, и идентификувајте го вашето ниво на стрес. Потоа искористете ги алатките за да го намалите тоа ниво на стрес.

1. Алатка за сочувство (ниво на стрес: 1 - многу низок стрес) Кажете си себеси: „Чувствувам сочувство кон себе“, а потоа почекајте го бранот на сочувство кое ќе го почувствувате низ вашето тело. Потоа кажете: „Чувствувам сочувство кон другите“ и почувствувајте бран на топлина. Последно, кажете: „Чувствувам сочувство кон сите живи суштества“.

2. Алатка за чувство (ниво на стрес: 2 - низок стрес) Прашајте се себеси: „Како се чувствувам?“ Често на површина излегуваат три чувства, но почекајте да видите кое чувство е најсилно. Следно прашајте се себеси: „Што ми е потребно?“ и на крај „Дали ми е потребна поддршка?“

3. Алатка за тек (ниво на стрес: 3 - малку стрес) Кажете ги зборовите: „Лут/а сум затоа што...“ и почекајте овие зборови да пристигнат до вашиот ум за да ја завршете реченицата. Повторете ја реченицата уште еднаш, за уште седум чувства: тага, страв, благодарност, среќа, безбедност и гордост. Обрнете внимание на сјајот на вашето тел и како стресот го нема. Зошто? Кога ги чувствуваме нашите негативни чувства, тие исчезнуваат. Повеќе не сме во опасност и мозокот природно се фокусира на позитивните чувства кои ни даваат енергија да продолжиме понатаму и да правиме добри нешта во животот.

4. Алатка за циклус (ниво на стрес: 4 - висок стрес) Започнете со тоа што ќе наведете што ве нервира и потоа искажете го стресот велејќи: „Се чувствувам лут/а бидејќи... не можам да поднесам... мразам дека..“. Ова може да отклучи циклус кој може да промени едно подлабоко ниво. Паузирајте и земете здив, а потоа кажете ги зборовите: „Се чувствувам тажен/тажна бидејќи... имам страв бидејќи... се чувствувам виновен/виновна бидејќи“.

За да се поддржете себеси треба да кажете: „Секако дека би го направил/а тоа“.

5. Алатка за контрола на штетата (ниво на стрес: 5 - многу висок стрес) Кога сме толку под стрес мора некој да не` утеши. Можете да си кажувате смирувачки зборови: „Немој да судиш. Минимзирај ја штетата. Знам дека ќе помине. После се' стрес е, и ќе исчезне“.

Откако ќе го ослободите стресот од вашиот емоционален мозок, големи се шансите да забележите дека понекогаш се активира. Дури и ќе се обвинувате себеси поради јадењето навечер. Кодирани сме кога сме под стрес да посегнеме по храната за да се справиме. Мозокот се сеќава дека храната „не' спасува“ од стресот, па затоа кодира очекувања како што е: „Добивам безбедност од храната“.

Последниот чекор: одржување на тежината

Одржувањето на тежината е тешко, меѓутоа може да биде полесно ако ја подобриме емоционалната зададена вредност на мозокот. Често вредноста на стресот е кодирана од негативните искуства на почетокот на животот и предизвикува хроничен стрес со што се преоптоварува емоционалниот мозок.