Сакам да се посоветувам во врска со моето синче, кое сега наполни четири години. Сѐ уште не зборува како што треба, многу е темпераментен, но не оди во градинка. Изолиран е од деца, а го чуваат баба му и дедо му. Веќе станува неиздржливо, кога нема да му го дадам тоа што го сака, ме удира или сам себе се удира, почнува да плаче, вреска и се фрла на земја. Што и да му кажам, тој спротивното ќе го направи. Веќе немам трпение, пробувам со убаво да му објаснам, ќе каже да и по неколку секунди пак по негово. Со сопругот имаме големо несогласување поради ова, секој си влече на своја страна и има само обвинувања дека другиот е виновен бидејќи го разгалил детето. Морам да напоменам дека првите две години живеевме во странство, тој е роден еден месец порано, со мала тежина и имаше периоди на апнеи и од стрес поради тие работи, јас како да го испуштив суштинскиот период во неговото воспитување.

Ве молам за совет, веќе не знам како да постапувам и се чувствувам како ужасна мајка која не знае да си го воспита детето.

Одговорот од психологот прочитајте го ТУКА.