Овие денови многу градови се под вода поради обилните врнежи и преоптоварените канализациони мрежи. Дождовницата не може да се спроведе во соодветните канали, па улиците стануваат потоци. Иако нема брзо решение за овој проблем, постојат примери во светот за подобро искористување на атмосферските води. Еден од нив е дождовната градина.

Дождовните градини се вдлабнатини кои најчесто се градат во близина на патишта или непропустлива почва и имаат задача да го апсорбираат вишокот атмосферска вода создаден од ненадејните обилни врнежи, со цел да се ослободи од канализационата мрежа.

Таквата вдлабнатина треба да се пополни во првиот слој со порозни материјали (крупнозрнест чакал), во кој има перфорирана одводна цевка која дополнително го испушта вишокот вода до канализацијата.

Над слојот од чакал е поставен слој од геотекстил кој служи за филтрирање на вишокот вода, но и го спречува мешањето и спуштањето на хумусната фракција во долните слоеви, додека на самата површина треба да се постави хумусна подлога како основен медиум за раст и развој на растенијата. Со засадување автохтони растенија со длабоки корења се постигнува основниот визуелен ефект на дождовната градина и на тој начин растенијата можат да опстанат во услови на прекумерни количини на вода, како и во тотално суви услови.

При дизајнирање дождовна градина, неопходно е да се следи падот на коловозот и да се остави простор за „водни пропусти“. Системите за задржување дожд се користат и во приватни градини, каде што нивната улога може да биде клучна за одведување на површинските води подалеку од куќата. На овој начин ќе спречите појава на езерца и застоена вода во вашата градина, што може да резултира со значително поорганизирани зелени површини со помалку комарци и несакани инсекти.

Според Прирачникот за проектирање патишта, треба да се обезбеди задржување на дождовницата кога, поради недоволна пропустливост на низводните пропусти и потоци, треба да се обезбеди изедначување на протокот на надојдената вода (намалување на максималниот проток) и/или подобрување на квалитетот на водата. Најчесто се изведуваат во форма на отворени базени, а местата за задржување на водата треба да се утврдат на почетокот на процесот на проектирање, за навреме да се обезбеди потребното земјиште за нивна изградба.

Формата и начинот на изработка на дождовната градина треба да се приспособат на локалните услови, со тоа што не треба да се дозволи неконтролирано празнење преку истекување во подземјето, ниту пак околната почва да се поплавува при обилни дождови. Косините на страните не треба да бидат поостри од 3:1, а максималната длабочина на задржување не треба да надминува 8 метри. Посебно внимание треба да се посвети на контролата на ерозијата, како и отстранување на тињата.

- Ваквите видови зелени површини претставуваат важен елемент, а резултатите од истражувањето спроведено на реномирани британски универзитети направија задржувањето на дождот да биде дел од градските регулативи и елемент на одржливиот систем за одводнување - заклучува Никола Петровиќ од „Грин декор доо“.

Извор: gradnja.rs

Фото: Freepik