Заглавени сте во метеж, некој ви го пресекува патот, а вашата рака веднаш лета кон свирката. Дејствува инстинктивно - ненадеен бран на фрустрација насочен кон непозната личност, но тоа свирење не е само израз на бес. Ова однесување е поврзано со подлабок, вкоренет импулс што многу возачи несвесно го манифестираат.

Свирењето на возачите што ги прекршуваат правилата (на пример, минуваат на знак „Стоп“) често нема многу врска со непосредна безбедност.

Туку дејствува како алатка за спроведување на правичноста. А како општествените договори и склоноста кон „оние што прават прекршоци“ придонесуваат за такво однесување и кои се практичните стратегии за справување со бесот зад воланот пред тој да ескалира?

Што открива вашата навика постојано да свирите?

Кога му свирите на возач кој не претставува директна закана, на пример, оној што го игнорира знакот „Стоп“, вие не само што ја изразувате својата фрустрација, туку и се впуштате во постапка што потенцијално може да создаде последици за двете страни. Наместо тоа да ви донесе корист само вам, свирењето ризикува да ви донесе казна, а воедно служи и за јавно срамење на другиот возач.

Во тој контекст, свирењето станува обид за одржување на општествениот ред, иако може да им наштети на сите вклучени. Нормите како застанување на црвено светло или давање предност на раскрсници функционираат само кога сите ги почитуваат. Кога некој ги игнорира, го поткопува целиот систем. Вашето свирење, тогаш, не е само викање, туку и предупредување за зачувување на редот.

На улица, притисокот на свирката испраќа јасна порака: „На оваа личност не може да ѝ се верува“, користејќи ја моќта на општествениот притисок за одржување на редот. Сепак, кога свирењето обезбедува само психолошко олеснување или потврда на доминација, тоа може да се смета за себично однесување.

Како да останете смирени кога сообраќајниот хаос ви го тестира трпението

Разбирањето на причините поради кои ја притискате сирената нема секогаш да ја намали фрустрацијата додека возите, но може да ви помогне да ја контролирате потребата за реакција.

Разгледајте ги следниве стратегии:

Преиспитајте го „виновникот“. Прашајте се: Дали овој возач сака да ме искористи или е само расеан или се брза? Поголемиот дел од прекршувањата не се лични. Размислувањето за човечка грешка наместо за злоба може да ви помогне да го намалите бесот.

Одложете ја реакцијата. Избројте до три пред да свирнете. Најчесто ќе сфатите дека свирењето ништо не решава.

Користете неконфронтирачки сигнали. Кратко трепкање со светлата или гест со отворена дланка изразува неодобрување без отворена агресија. 

Вежбајте „емпатично размислување“. Потсетете се дека и вие правите грешки. Истражувањата во сообраќајната психологија покажуваат дека сеќавањето на сопствените грешки ја намалува склоноста кон осудување на другите.

Приспособете ја околината. Слушајте смирувачка музика, тргнете порано за да избегнете стрес или изберете помалку фреквентни патишта.

Извор: 6yka.com
Фото: Freepik