Колку што се сеќавам, татко ми секогаш ми изгледаше како возрасен архетип - силен, независен, авторитетен, одговорен. Сè уште не се чувствувам како возрасен на 48 години како што ми се чинеше татко ми кога имаше 33 години. Во брак сум 27 години, најстарото мое дете е во средно училиште, имам дипломи и сум финансиски независен. И иако не се чувствувам како дете, не се чувствувам ни како вистински возрасен.

Знам дека не го чувствувам само јас ова. Голем број од моите пријатели и клиенти што доаѓаат на терапија го имаат опишано сличното искуство: дека не се чувствуваат како вистинска возрасна личност.

На што се должи оваа неусогласеност помеѓу надворешната реалност и внатрешното чувство на нечиј животен стадиум?

1. Општествени промени во пресвртниците на зрелоста

Дел од неусогласеноста се заснова на општествени промени. Младите возрасни стапуваат во брак подоцна, имаат деца подоцна и често остануваат на постдипломски студии и до 30-тите години. Просечната возраст на лицата што купиле дом во 1981 година била 29 години, а до 2022 година се искачи на 36 години. Имањето деца подоцна значи и одложување на улогата на баба и дедо; така, да се стане родител на 25 години значи дека ќе станете баба и дедо до 50-годишна возраст, додека чекањето до 35-тата може да значи дека ќе наполните 70 години кога го добиете првото внуче.

Сепак, овие објективни доцнења во одредени маркери на зрелоста се само дел од приказната. Тие не можат да објаснат зошто чувството да не се биде целосно возрасен често опстојува и покрај тоа што ги има сите замки на зрелоста.

2. Светот изгледа и го чувствуваме исто

Можеби се чувствувате како помалку возрасен затоа што вашата перспектива на прво лице не е променета. Светот што го гледате изгледа во голема мера ист како што изгледал кога сте биле помлади, а вашето секојдневно искуство кога сте пораснале веројатно не е толку различно како што сте замислувале кога сте биле дете.

Овој феномен е вообичаен кај сите возрасти и објаснува зошто често кажуваме работи како: „Не се чувствувам како да имам 40“ или „Сѐ уште се чувствувам како да сум на факултет“ додека влегуваме во средовечна возраст. Надворешните маркери на зрелоста - долгорочен партнер, поседување дом, работа со полно работно време - не мора да навлезат во нашето основно чувство за идентитет. Ги знаеме како факти, но можеби нема да влијаат на поапстрактното чувство за тоа што е „да се чувствуваш како возрасен“.

3. Не е променето она што ви се допаѓа и вашите преференции

Истражувањата покажуваат дека нашите преференции често се поставуваат во адолесценцијата или раната зрелост. На пример, вашата омилена музика - она што истражувачите го нарекуваат вашиот „музички идентитет“, обично се песните што се појавиле кога сте имале од 10 до 20 години.

Истото може да важи и за други аспекти од вашиот живот, на пример:

- спортовите што ги гледате;
- вашиот стил на облекување;
- тип на личност која ве привлекува;
- вашиот вкус за храна;
- вашите претпоставки за животот.

Ова не значи дека не се менуваме и не еволуираме со текот на времето, туку дека многу од нашите карактеристики се прилично стабилни.

4. Впечатоци од детството што сте ги имале кон возрасните

Можеби најголемата причина зошто не се чувствувате како вистински возрасен доаѓа од впечатоците што сте ги создале за возрасните кога сте биле дете, кои во голема мера се непроменети. Височината, знаењето и авторитетот им дадоа на возрасните околу вас аура на митска зрелост. Веројатно изгледало како возрасните да имаат контрола, да ги знаат одговорите на големите животни прашања. Спротивно на тоа, знаете дека не сте ја сфатиле целата животна работа и затоа сè уште чекате додека вашето внатрешно искуство не се совпадне со вашите очекувања за тоа како би ја чувствувале зрелоста.

Но, во реалноста, тие впечатоци од детството беа илузија. Сега знам дека татко ми се бореше со сомнежи во себе, траума, депресија и вродениот стрес и несигурност што доаѓаат со животот. Вашите родители, наставници, лекари, тренери и секој друг возрасен човек што сте го познавале кога сте биле дете веројатно не се чувствувале како што мислевте дека се чувствуваат. Можеби се чинело дека се одговорни и спокојни, но внатре биле исто толку несигурни како и вие сега.

Значи, можеби навистина се чувствуваме како возрасни - но чувството како возрасен не е она што мислевме дека ќе биде. Можеби не треба постојано да го чекате тој момент кога магично ќе се почувствувате како возрасна личност. Ако сте возрасен човек, начинот на кој се чувствувате е всушност вистинското чувство на една возрасна личност, со сета своја конфузија, несигурност и радост.

Автор: Сет Џ. Гилихан
Извор: Psychologytoday.com
Фото: Freepik