Како што старееме, сфаќаме дека...
- Си зборуваме со себеси, бидејќи некогаш ни е потребен совет од експерт.
- Понекогаш превртуваме со очите „на глас“!
- Не ни е потребно менаџирање на лутината и гневот. Потребно ни е луѓето да престанат да не` нервираат.
- Нашите вештини за комуницирање со луѓето се сосема во ред. Она на кое е потребно да работиме е толеранцијата кон идиотите.
- Најголемата лага која си ја кажуваме себеси е: „Не треба да го запишам, ќе го памтам“.
- Кога бевме деца мислевме дека попладневните дремки се казна. Денес се како мини-одмор.
- Денот кога светот ќе има недостаток од вино е ужасно сценарио за кое не сакаме ни да размислуваме.
- Дури и селотејп не може да ги поправи глупавите, но дефинитивно можe да го пригуши звукот.
- Би било одлично ако имавме можност да се ставиме себеси во машината за сушење десетина минути: би излегле мазни, без брчки и три големини помали.
- „Посреќување“ значи влегување во соба и помнење зошто сме влегле.