Едно од најпознатите уметнички дела во светот - Мона Лиза крие многу тајни, од кои некои од експертите успеале да ги откријат со помош на нејзин клон.
И не станува збор за обична репродукција или нешто направено од уметник денес. Станува збор за копија или подобро кажано клон кој бил создаден во студиото на Леонардо да Винчи, направен од еден од неговите помошници, а сега е изложено во музејот Прадо во Мадрид. За време на ренесансата, вообичаена практика била познатите уметници да имаат чираци во нивните ателјеа.
Додека работеле таму, чираците научиле трикови на занаетот, како правилно мешање бои и подготовка на платно. Исто така, тие можеле да сликаат заднини на особено големи слики, додека самиот уметник ги правел само најважните делови. Друга работа што чираците ја правеле е тоа што произведувале копии од дела, како клонот на Мона Лиза, за да помогнат во одржувањето на побарувачката. Но, постои една клучна причина зошто оваа конкретна копија открива повеќе за портретот на Да Винчи.
За што станува збор? Поентата е дека оваа копија била обложена. Ова можеби звучи контраинтуитивно, но имало длабок ефект врз сликата каква што ја гледаме сега. Била направена дополнителна работа на портретот за да се промени, вклучително и промена на изгледот на моделот и, најважно, бојадисување на заднината во црна боја.
Фото: Музеј Прадо
Ова дава интензивен ефект наречен „чиароскуроа“, контраст помеѓу светлина и темнина кој создава многу поинтимна и речиси клаустрофобична атмосфера наместо многу грандиозната и пространа заднина што се гледа во оригиналната Мона Лиза.
Сликата подоцна била обновена од експерти, кои макотрпно отстранувале слоеви боја за да го откријат оригиналното дело. Погледнете ја сликата пред и по овој процес, ќе забележите дека обновената верзија изгледа многу посветла од сликата на Да Винчи. Тоа не е затоа што Да Винчи сликал поинаку, туку затоа што оригиналот бил изложен на елементите повеќе од 500 години, што со текот на времето го променило изгледот на сликата. Но, бидејќи овие детали биле покриени во копијата, тој слој на боја бил заштитен цело време, па сега можеме да видиме како изгледала сликата многу поблиску до она што би изгледало пред сите тие години.
Тоа, исто така, значи дека деталите што избледнале на оригиналот сè уште се видливи овде. Луѓето што ја проучувале сликата пронашле дополнителен слој кога го скенирале платното.
Оваа техника може да се користи за да ни каже дали сликите имале „дополнителна работа“ со текот на годините, како што се реставрации или измени. Може да се користи и со книги, откривајќи работи во многу стари ракописи кои се избришани или избледени.
Извор:
Klik.hr
Фото: Unsplash