По повеќе од две години соживот со пандемијата, ракувањето се врати, иако многумина го отпишаа.
Допирот со лактите не станаа правило. Ритуалот на ракување е премногу вкоренет - кога дланките се споени, прстите се допираат и погледите се среќаваат.
- Ние зависиме од физички контакт со другите - вели психологот Мартин Грунвалд, кој води истражувачка лабораторија на Универзитетот во Лајпциг.
- Само преку таканаречени информации со полн контакт се уверуваме дека другата личност навистина постои, дека е навистина таму. Не можете толку многу да им верувате на другите сетила - вели тој додавајќи дека луѓето растат главно преку физички интеракции и токму затоа сме зависни од физички контакт со другите.
Може да се тврди дека поздравувањето со лактот или тупаницата е форма на допир, но Грунвалд не се согласува. Тоа е сосема поинакво физичко чувство, не е ниту топло ниту меко - многу е цврсто, вели Грунвалд.
Доаѓам во мир
За научникот е изненадувачки што таквите компромиси се бараа на почетокот на пандемијата. Од социо-културна гледна точка, ракувањето сигнализира „доаѓам во мир“ и „немам оружје“, вели Грунвалд.
По неколку месеци од избивањето на пандемијата, британскиот пејач Ронан Китинг се пожали на недостиг на допир.
- Доброто стискање на раката едноставно значи нешто - изјави тој.
И по долг временски период политичарите, па дури и британската кралица Елизабета, се ракуваат со ентузијазам. Веројатно на многумина им е позната неодамнешната средба меѓу германскиот канцелар Олаф Шолц и британскиот премиер Борис Џонсон - едниот сакаше да се ракува, а другиот подаде тупаница.
- Дозволувањето толкава блискост е ризик. Мораме да бидеме запознаени со гестот за смирувачки да влијае врз нас - смета бихевиоралниот биолог Има Герке, додавајќи дека на луѓето не им е неопходен стисокот, туку значењето на поздравот, дека човек доаѓа во мир.
- Затоа се врати ракувањето. Тоа ни е познато. Колку е попознато, толку е посигурно - вели Герке.
Бакнеж в образ
Уште еден гест е бакнежот в образ. Иако може да изгледа многу авантуристички со оглед на ризикот од инфекција, овој обичај исто така се врати. Французите одамна се вратија на поздравувањето со бакнеж, а истото го прават и Италијанците.
- Ако оваа ризична ситуација заврши добро, сметаме дека е прифатлива. Така се создаваат социјални врски - вели Герке.
- Преку физички контакт ја истражуваме нашата околина - вели Грунвалд посочувајќи го примерот на држење бебе в раце. Ракувањето е секогаш канал за комуникација кога може да се почувствува состојбата на другата личност, додава тој.
Извор:
Index.hr
Фото: Freepik